Αναδημοσιεύω ένα πολύ ενδιαφέρον mail του Κων-νου Γεωργίου (congeo13@yahoo.gr) :
"Έχουμε πει πολλά κατά καιρούς για το ρόλο των εταιρειών δημοσκοπήσεων. Κάναμε για μεγάλο χρονικό διάστημα τόπο στην οργή, αλλά δεν μας αφήνουν ν' αγιάσουμε! Ας πάρουμε ένα τελευταίο –ιδιαίτερα χαρακτηριστικό– παράδειγμα, για το οποίο αναφερθήκαμε και σε πρόσφατο κείμενο μας. Στο «Βαρόμετρο» Ιανουαρίου της Public Issue (V- PRC) για την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και τον ΣΚΑΪ, οι θετικές γνώμες για τον Καραμανλή εμφανίζονται να μειώνονται κατά 2 μονάδες σε σχέση με το Δεκέμβριο, ενώ οι αντίστοιχες θετικές γνώμες για τον Παπανδρέου μειώνονται κατά…8 μονάδες! Ναι, 8 μονάδες.
Και ας δεχτούμε, ως υπόθεση εργασίας τη γνωστή «καραμέλα», ότι ο Παπανδρέου δεν μπορεί ακόμα να προσποριστεί τη φθορά Καραμανλή.
Ας δεχτούμε επίσης και την άλλη «καραμέλα», ότι υπάρχει κρίση στο δικομματισμό και είναι λογικό τα ποσοστά των δύο αρχηγών να πέφτουν μαζί. Ας το δεχτούμε κι αυτό.
Μπορεί κανείς να μας εξηγήσει, πώς είναι δυνατό μεταξύ 15 Δεκεμβρίου και 15 Ιανουαρίου, που η χώρα συγκλονίζεται από ένα σκάνδαλο που αφορά προσωπικά τον Καραμανλή και τους αυλικούς του, ο Παπανδρέου να παρουσιάζει 4 φορές μεγαλύτερες απώλειες σε θετικές γνώμες από τον Καραμανλή;
Είναι ακόμη ένα παράδειγμα, που ενισχύει ακόμη περισσότερο δύο θεμελιώδεις παραδοχές μας:
α) Οι δημοσκοπήσεις έχουν μετεξελιχθεί από εργαλείο καταγραφής της πραγματικότητας, σε εργαλείο διαμόρφωσης της πραγματικότητας.
β) Όσοι θέλουν να κάνουν παιχνίδι στο εσωτερικό της Ν.Δ. «τελειώνοντας» τον Καραμανλή, αφού ό,τι είχε να τους δώσει το έδωσε, και τοποθετώντας άλλο «αχυράνθρωπο», δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να αποκομίζει κέρδη ο Παπανδρέου. Θα είναι γι αυτούς η απόλυτη καταστροφή, αφού δεν τον ελέγχουν και ο ίδιος δεν σκύβει το κεφάλι.
Απλά και ξεκάθαρα.
Ο δικός τους άνθρωπος: χωρίς να θέλουμε σε καμία περίπτωση να πάρουμε θέση σε αυτόν την σύγκρουση-οχετό μεταξύ των συνεκδοτών του ΘΕΜΑΤΟΣ, οφείλουμε να θέσουμε ένα απλό ερώτημα:
Ποιος ήταν αυτός ο οποίος, όταν η κυβέρνηση στριμώχθηκε για τα καλά με το «Μαξίμου-γκέϊτ», την έβγαλε από τη δύσκολη θέση;
Ποιος ήταν αυτός ο οποίος, παίρνοντας σβάρνα κανάλια και ραδιόφωνα, μετέτρεψε το «σκάνδαλο Ζαχόπουλου» σε «σκάνδαλο Θέμου»;
Και δύο ακόμη στοιχεία που πρέπει να επισημανθούν:
α) Πριν μία εβδομάδα εξαπέλυσε μία απίστευτη βόμβα, καταγγέλλοντας για απίστευτη συναλλαγή τον επικεφαλής του ΣΔΟΕ και «κολλητό» του Καραμανλή, Σπύρο Κλαδά, μέσω συγκεκριμένου βουλευτή της Ν.Δ. Από τότε, η απόλυτη «γαργάρα»: δεν έχει αποκαλύψει κανένα επιπρόσθετο στοιχείο επικαλούμενος το δημοσιογραφικό απόρρητο, η δε κυβέρνηση προσποιείται ότι δεν συμβαίνει τίποτα αφού δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία. Η απόλυτη συγκάλυψη δηλαδή.
β) Κι αφού κατήγγειλε αυτά τα απίστευτα εναντίον της κυβέρνησης και προσωπικά του Καρμανλή πριν μία εβδομάδα, χθες άρχισε τους επαίνους στην κυβέρνηση ότι δεν υπέκυψε σε εκβιασμούς (!) στην υπόθεση Ζαχόπουλου και έφτασε στο σημείο να εκτοξεύσει λάσπη προς τον Γιώργο Παπανδρέου…
Ποιος ωφελείται από την κρίση; Ποιος μπορεί να σταματήσει τον κατήφορο της χώρας;
Κωδικοποιώντας τη σκέψη μας για το σημερινό πολιτικό σκηνικό, υπογραμμίζουμε τα εξής:
1.- Οι μόνοι πραγματικοί κερδισμένοι της πολιτικής ρευστότητας είναι τα μεγάλα –παρασιτικά- επιχειρηματικά συμφέροντα.
Αυτά που θέλουν στην ηγεσία των κομμάτων εξουσίας «αχυράνθρωπους», υπηρέτες των συμφερόντων τους.
Αυτά, τα οποία προσκύνησε ο Καραμανλής από το 2000, όταν τοποθέτησε τον τοποτηρητή τους Θεόδωρο στον πυρήνα του νεοδημοκρατικού συστήματος εξουσίας.
Αυτά, τα οποία αφού πήραν ό,τι είχαν να πάρουν από τον Καραμανλή, τώρα τον θεωρούν «ευάλωτο» και προωθούν την Ντόρα.
Αυτά, τα οποία θα έκαναν το παν για να υποχρεωθεί ο Παπανδρέου να εγκαταλείψει την ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Θα έκαναν -και κάνουν- το παν για να πείσουν την κοινή γνώμη ότι το ΠΑΣΟΚ με ηγέτη τον Παπανδρέου δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσει τη Ν.Δ. Ό,τι το μέλλον της σοσιαλδημοκρατίας βρίσκεται σε Ομίλους και άλλα τέτοια φαιδρά.
2.- Ο μόνος που μπορεί να βάλει ένα τέλος στην πολιτική κατάπτωση και να βγάλει τη χώρα από τα σημερινά της αδιέξοδα είναι ένας ηγέτης τον οποίο κανένα παράκεντρο εξουσίας δεν «κρατάει» από πουθενά. Είναι ο μοναδικός που τόλμησε και τα έβαλε πραγματικά μαζί τους. Δεν υπέκυψε και δεν πρόκειται να υποκύψει. Πρότεινε και επαναφέρει συγκεριμένα μέτρα αντιμετώπισης όλων αυτών των φαινομένων, γεγονός πάντως που δεν συγκινεί τα ΜΜΕ με αποτέλεσμα οι εν λόγω κινήσεις να «θάβονται» με προφανή σκοπό να επιβεβαιώνεται η παραπλανητική εικόνα που καλλιεργείται εδώ και καιρό πως τάχαμου η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη, δεν ασκεί το ρόλο της, δεν συμπαραστέκεται στους πολίτες. Απώτερος στόχος: η διατήρηση της νοσηρής λογικής, που πάντως εξυπηρετεί τόσο την κυβέρνηση όσο και τα κόμματα της αριστεράς, ότι δηλαδή ΝΔ-Πασοκ είναι περίπου ένα και το αυτό".
1990: η ΝΔ του Μητσοτάκη "εξαγοράζει" τον Θ. Κατσίκη, τότε βουλευτή της ΔΗΑΝΑ (το κόμμα του μετέπειτα ΠτΔ, Κ. Στεφανόπουλου), προκειμένου να έχει "άνεση" εδρών.
