"Χρειαζόμαστε αυτό που κυρίως μας έλειψε: μια κυβέρνηση που εξ αρχής θα δημιουργήσει γεγονότα και θα μεταβάλει τις συντεταγμένες μέσα στις οποίες ορίζεται ο δημόσιος βίος και η κοινωνία μας, παρασέρνοντάς την σε μια δυναμική μέσα στην οποία θα ανακαλύψει ξανά τις δυνάμεις της. Ο πολιτικός βολονταρισμός έχει και το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Αλλά, για να πετύχει χρειάζεται μια ιδιαίτερη πολιτική συγκρότηση.
Ο Γιώργος Παπανδρέου καλύπτει ορισμένες τουλάχιστον από τις προϋποθέσεις που απαιτούν οι καιροί. Είναι ένας πολιτικός που ρισκάρει. Είναι τελείως απίθανο, ως πρωθυπουργός, να αρκεστεί στην εμβαλωματική μικροδιαχείριση και να λιμνάσει στη συντηρητική ακινησία του (μελλοντικού) προκατόχου του. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι έχει διδαχθεί από το πρόσφατο παρελθόν πως το θεαματικό ανακάτεμα της πολιτικής τράπουλας και οι απρόβλεπτες αποφάσεις δεν παράγουν αποτελέσματα αφεαυτών. Και μάλιστα, ότι γίνονται μπούμερανγκ όταν δεν θεμελιώνονται με δικαιοσύνη και επάρκεια, δεν υπηρετούν στρατηγικούς στόχους και δεν υποστηρίζονται από συνακόλουθες ενέργειες, που δίνουν νόημα και συνοχή στο πολιτικό εγχείρημα (θυμηθείτε, για παράδειγμα, τους συνοπτικούς μαζικούς αποκεφαλισμούς του Πόρτο Καρράς, τη σάρωση του ευρωψηφοδελτίου το 2004 και την ενδιαφέρουσα, αλλά εντέλει ορφανή, νομαρχιακή υποψηφιότητα της Καραχασάν το 2006). Υπάρχουν ικανές ενδείξεις ότι αυτός ο ατελέσφορος πολιτικός ναρκισσισμός ανήκει στο παρελθόν. Θα αδικούσαμε τον Παπανδρέου αν ισχυριζόμασταν ότι το προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ, που φαίνεται ότι εμπεδώνεται, οφείλεται αποκλειστικά στην εσωτερική κατάρρευση του αντιπάλου του. Στο κρίσιμο πεδίο της επιλογής συνεργατών, της διανομής ρόλων και της κατανομής έργου, τα πράγματα είναι πλέον πολύ καλύτερα. Στον Παπανδρέου πρέπει να πιστωθούν εύστοχες επιλογές, τόσο στην ανάδειξη νέων στελεχών (Ραγκούσης, Παπακωνσταντίνου, Μπεγλίτης κ.ά.), όσο και στην ανάθεση αρμοδιοτήτων σε δοκιμασμένα «στελέχη πρώτης γραμμής» (Βενιζέλος, Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος, Β. Παπανδρέου, Χρυσοχοΐδης κ.ά.). Αν ο Γιώργος Παπανδρέου, εκτός από καθ΄ έξιν τολμητίας και κατά περίπτωση οραματικός, αποδειχθεί επίσης, και σε σταθερή βάση, στοχοπροσηλωμένος, συνθετικός και συνεκτικός, ίσως αναδειχθεί ως ο κατάλληλος ηγέτης στην ιστορική συγκυρία που διανύουμε. Αν όχι, οι εξελίξεις μετά τις εκλογές μπορεί να πάρουν απρόβλεπτη τροπή, επιταχύνοντας τον πολιτικό χρόνο προς ζοφερές κατευθύνσεις που σήμερα δεν είναι ευκρινώς ορατές. Από την άποψη αυτή, η πορεία του ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να φαίνεται συνυφασμένη με τη μοίρα της χώρας".
ΣΧΟΛΙΟ: σημειώνω απλά ότι ο αρθογράφος εν γένει ΔΕΝ ήταν μέχρι τώρα τόσο ευνοϊκά διακείμενος απέναντι στον Γιώργο...
Δείτε κι εδώ την αλλαγή στάσης του ΔΟΛ, όπως την επισημαίνει ο Παπανώτας...
