Η Αμαλία Νεγρεπόντη, στην επιφυλλίδα της με τον παραπάνω τίτλο, στο σημερινό "Πρώτο Θέμα", τα λέει "έξω από τα δόντια" και συμπυκνώνει σε ένα γραπτό κείμενο όσα λογικά επιχειρήματα αντιπροβάλλουμε όλοι οι σκεπτόμενοι πολίτες στον παραλογισμό των Πρετεντεράκων:"Forensics ονομάζεται ο ετήσιος επίσημος διαγωνισμός ρητορικής που διοργανώνεται μεταξύ των γόνων της ελίτ που φοιτούν στα ακριβότερα σχολεία και πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Οπως έγινε προφανές σε όποιον παρακολούθησε το νεότερο διάγγελμα του Καραμανλή, σε αυτό τον διαγωνισμό ο αμερικανοτραφής κ. Καραμανλής είχε πολλές φορές επιχειρήσει να συμμετάσχει. Απρόσφορα. Κοβόταν επειδή είχε, λένε, μια απροσδιόριστη χυδαιότητα που πήγαζε τόσο από την πεποιημένη «λαϊκότητα» που προσπαθούσε να υποκριθεί όσο και από την παντελή έλλειψη ουσίας, που προσπαθούσε να πουλήσει ως σοβαρότητα. Και όλα αυτά, λένε, φανέρωναν μια απύθμενη αλαζονεία, ένα θράσος επικίνδυνο. Κ...αλόπαιδο της ελίτ. Δυστυχώς, εμείς εδώ ανακαλύψαμε την αλήθεια των παραπάνω αργοπορημένα και οδυνηρά, με δυσβάσταχτο κόστος. Απτό. Στους τομείς της οικονομίας, της ασφάλειας, της καθημερινότητας, της ψυχικής μας υγείας, της ζωής μας. Ο τύπος και η Κόζα Νόστρα παρεούλα του της συμφοράς μάς στοίχισαν -μας στοιχίζουν- ακριβά. Πολύ ακριβά. Το φέσι που βάζουν στη χώρα αυξάνεται μέρα με τη μέρα, σε ευθεία αναλογία με το έλλειμμα και το ύψος δανεισμού μας. (Δεν) κυβέρνησαν τη χώρα, σαν να επρόκειτο για καζίνο που, αφού το λεηλάτησαν, το φαλίρισαν και του έβαλαν φωτιά, σηκώνονται και φεύγουν κρυφά σαν τους κλέφτες, κλειδώνοντας μέσα όλους τους εργαζομένους. Δεν νομίζω, απ’ ό,τι συμπεραίνουμε και από τις δημοσκοπήσεις, να υπάρχει πλέον κανείς που οι Καραμανλής και σία μπορούν να εξαπατήσουν πια. Υπάρχουν όμως ορισμένοι πολύ συγκεκριμένοι, πέραν των «γαλάζιων» golden boys και των παρατρεχάμενών τους, που έχουν απτό συμφέρον από την παραμονή της παλιοπαρέας στην κυβέρνηση. Συμφέρον που έχουν εξακριβώσει μετά βεβαιότητας (ακόμα και από τη συμπεριφορά του Γιώργου σε επίσημες αλλά και τυχαίες συναντήσεις!) πως δεν θα εξυπηρετηθεί με την άνοδο του Γιώργου Παπανδρέου στην εξουσία. Αυτοί είναι μέρος του «μεγάλου κεφαλαίου». Κάποιοι εξ αυτών (κυρίως όσοι αντλούν τον πλούτο και την ισχύ τους αποκλειστικά από τα μίντια) τόσο πολύ ανατριχιάζουν με το ενδεχόμενο να γίνει ο Γιώργος πρωθυπουργός, που η κατάστασή τους έχει καταντήσει ψυχοπαθητική. Και, ευτυχώς, αναποτελεσματική. Μια γραφική εμπάθεια που -πλέον- προκαλεί θυμηδία. Τους ξέρουμε όλοι. Τους υπηρέτες τους τους βλέπουμε ή/και τους διαβάζουμε σχεδόν καθημερινά. Προς τι τόση οργή; Απλούστατα:
Ξέρουν, έχουν εμπεδώσει πια ύστερα από μύριες όσες απόπειρες πως ο Γιώργος «δεν θα δώσει». Πως δεν θα επιτρέψει νταβατζιλίκια. Είτε αυτά τίθενται ωμά είτε με τρόπο κυριλέ - «συναλλαγή» το έλεγε ο Καραμανλής όταν ήταν στην αντιπολίτευση και κατηγορούσε (εν μέρει, δίκαια) τον Σημίτη, «συνεννόηση» το είπε την προηγούμενη Πέμπτη ως πρωθυπουργός, ο οποίος εκλιπαρούσε τη συνενοχή του ΠΑΣΟΚ για να συνεχίσει τη μάσα και τη μακακία. Υπάρχουν όμως και ορισμένοι που δεν ανήκουν στο «μεγάλο κεφάλαιο», αλλά αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου κατεστημένου, που δεν θέλουν τον Γιώργο επειδή... φοβούνται. Τι ακριβώς; Οσα λένε οι αντίπαλοι και εχθροί του:Πρώτον, ότι ο Γιώργος είναι άδηλο τι θα κάνει με την οικονομία. Ας υποθέσουμε ότι είναι άδηλο. Τι ακριβώς μπορεί να είναι χειρότερο από το υπάρχον... φανερό; Οι Καραμανλής και σία χρεοκόπησαν τη χώρα. Μέχρι και ο Μπαρόζο μίλησε για «χρεοκοπία», αναφερόμενος εμμέσως πλην σαφώς στην Ελλάδα.
Δεύτερον, ότι ο Γιώργος είναι «καλός, αλλά...γι’ αυτό οι Πασόκοι θα τον κάνουν ό,τι θέλουν και θα ξαναρχίσουν όσα γίνονταν επί Σημίτη», τα οποία και οδήγησαν σε πλήρη απαξίωση το κόμμα στα μάτια του κόσμου και στην εκλογή και επανεκλογή του Καραμανλή. Αλήθεια; Τότε γιατί αρνείται πεισματικά να επαναφέρει τον Σημίτη και τον κύκλο του στο ΠΑΣΟΚ; Γιατί επιμένει -αντί υψηλού τιμήματος- να μη γίνεται... πνευματική ιδιοκτησία του ΔΟΛ; Γιατί δεν ενδίδει στους πολλούς εντός του κόμματός του που τον πιέζουν να... συνεννοηθεί είτε με το «μεγάλο κεφάλαιο» είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ (το ένα οδηγεί στην τυραννία, το άλλο στην αναρχία, αποτέλεσμα περίπου ίδιο για τους πολίτες);
Οσο για την απόπειρα δαιμονοποίησης του Γιώργου για το δείπνο που έκανε με ορισμένους επιχειρηματίες (όχι εκ των... περιώνυμων «νταβατζήδων!»), σημασία έχει ότι αυτοί απογοητεύτηκαν καθότι αποχώρησαν άπραγοι, ενώ είχαν συνηθίσει διαφορετικά - από τον Καραμανλή, αλλά και παλαιότερα από ορισμένους Πασόκους πρώην υπουργούς. Δηλαδή τι πρωθυπουργό θέλουμε; Εναν που καταργεί τη δημοκρατία, στρεφόμενος εναντίον όσων τολμούν να επιχειρούν... με επιτυχία; Τον Στάλιν;
Τρίτον, ότι τον Καραμανλή «πάνε να τον ρίξουν οι Αμερικανοί επειδή υπερασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας». Ας μη γίνουμε γραφικοί. Ο Καραμανλής χρησιμοποιεί τον δημόσιο κορβανά για να αγοράζει, εν είδει εξοπλισμών, αγωγών, συμφωνιών κ.λπ., υποστήριξη - μία από τους Αμερικανούς, μία από τους Γάλλους, μία από τους Γερμανούς, μία από τους Ρώσους, τώρα πάλι από τους Αμερικανούς και από όλους τους άλλους μαζί! Εμείς κερνάμε, εμείς... την πίνουμε τη λυπητερή στο τέλος. Και χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Ισως αυτό να είναι και το αποκορύφωμα της τραγωδίας που αιφνιδίως βρεθήκαμε να ζούμε".
