Οπως ήδη διαβάσατε, το
"Ιδρυμα Κων/νος Μητσοτάκης" (
οι δεξιοί έχουν μία μονομανία και μωροφιλοδοξία να φτιάχνουν ιδρύματα με το όνομά τους, πριν καν ... πεθάνουν!) διοργάνωσε
επιστημονικό Συμπόσιο με θέμα «
Από τον Ανένδοτο στη Δικτατορία». Καταλαβαίνει ο Επίτιμος ότι είναι πλέον ... στας δυσμάς του βίου του και βιάζεται να κλείσει τους λογαριασμούς του με την Ιστορία. Δυστυχώς, όμως, γι' αυτόν κάποια πράγματα δε χρειάζεται να περιμένουμε να γραφτούν στην Ιστορία
διότι είναι ΗΔΗ γραμμένη Ιστορία!
Ο Μητσοτάκης δεν απάντησε σε όσους (
μεταξύ των οποίων και ο μακαρίτης Κων. Καραμανλής, βλ. εδώ) του επιρρίπτουν την κύρια ευθύνη για την
Αποστασία του 1965 και αναφέρθηκε μόνο στις ευθύνες των άλλων πρωταγωνιστών. Μάλιστα, όπως υποστήριξε, όλες οι πολιτικές δυνάμεις, «πλην ημών», των αποστατών δηλαδή, «ενέπαιζαν τον ελληνικό λαό»!
Χωρίς να ντρέπεται (
και ποιός έχασε τη ντροπή για να την βρει ο Μητσοτάκης?) υποστήριξε ότι οι αποστάτες της
Ενωσης Κέντρου κατέβαλαν ... αγωνιώδεις προσπάθειες για να αποφευχθεί η κρίση (
μπα? και οι ιστορικοί αλλά και όλοι εμείς που νομίζαμε ότι αυτοί δημιούργησαν τη κρίση?). Υποστήριξε μάλιστα ο αναίσθητος ότι έχει λύσει «
τους λογαριασμούς με την Ιστορία» (!), ότι έχει τη συνείδησή του καθαρή (!!) και ότι «
το προσωπικό τίμημα των γεγονότων του ΄65, πολιτικά, εκλογικά και ιστορικά το έχω καταβάλει. Και επιτρέψτε μου να πω, ίσως και με το παραπάνω» (
αυτή είναι η μόνη αλήθεια που είπε: πράγματι ο λαός πότε δεν τον συγχώρεσε για το 1965 και όταν, λόγω του "βρώμικου" '89, τον έκανε ... εκ παραδρομής πρωθυπουργό το 1990, τον καθαίρεσε εντός 3 ετών, το 1993!).
Για τους νεότερους, να θυμήσω ότι η Ένωση Κέντρου είχε κερδίσει τις εκλογές του Φεβρουαρίου του 1964 με ένα από με ένα πολύ υψηλό ποσοστό (52,72%) και ο
Γεώργιος Παπανδρέου είχε σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία τον Ιούλιο του 1965 λόγω της διαφωνίας του με τον νεαρό και "γιο της μαμάς Φρειδερίκης"
βασιλιά Κωνσταντίνο για το πρόσωπο του υπουργού Εθνικής Άμυνας (
ο βασιλιάς ήθελε τον Πέτρο Γαρουφαλλιά, μετέπειτα αποστάτη) και την αλλαγή του αρχηγού ΓΕΣ. Τα Ανάκτορα, μάλιστα, ανακάτεψαν στο ενδιάμεσο και την υπόθεση
ΑΣΠΙΔΑ («Αξιωματικοί Σώσατε Πατρίδα, Ιδέαν, Δημοκρατίαν, Αξιοκρατίαν», κάποιοι έλεγαν και "Ανδρέα"!), στην οποία ενέπλεκαν και τον Ανδρέα Παπανδρέου: η
ΕΡΕ υποστήριζε ότι υπήρχε μια μυστική οργάνωση αξιωματικών ("ΑΣΠΙΔΑ"), οι οποίοι ήθελαν να ... ανατρέψουν τους «εθνικόφρονες» συναδέλφους τους και να προωθηθούν σε καίριες θέσεις του στρατεύματος. Από τις ανακρίσεις που έγιναν δεν προέκυψαν επιβαρυντικά στοιχεία ούτε για την επικινδυνότητα της ομάδας ούτε για την ανάμειξη του ίδιου του Ανδρέα Παπανδρέου. Ολα ήταν
αντιπερισπασμός για την δικαιολόγηση της αντίστοιχης (
και υπαρκτής!) δεξιάς "φράξιας" μέσα στον ελληνικό στρατό, του
ΙΔΕΑ!
Η αλήθεια είναι ότι τα
Ιουλιανά του 1965 αποτελούν μία από τις "μαύρες" σελίδες της πολιτικής μας ιστορίας, αφού, με αντάλλαγμα το χρήμα και την "καρέκλα", εκμαυλίστηκαν πολλές συνειδήσεις διάφορων "φυντανιών" (
Τσιριμώκος, Νόβας κλπ), που, ενώ το πρωϊ στήριζαν τη νόμιμη κυβέρνηση του λαού, το απόγευμα αποστατούσαν και στήριζαν το Παλάτι και την
Φρειδερίκη. Την ίδια περίοδο αποκαλύφθηκε και ο βρώμικος ρόλος των ισχυρών τότε συγκροτημάτων Τύπου, της κεντρώας
"Ελευθερίας" του Πάνου Κόκκα και αλλά και των εφημερίδων του Λαμπράκη!
Δυστυχώς για τον Μητσοτάκη κι ευτυχώς για εμάς, η Ιστορία έχει γραφεί για το έτος 1965. Και δεν αλλάζει.Υ.Γ. (1): Προσωπικώς, συνιστώ να διαβάσετε το βιβλίο του Γιάννη Κάτρη: "Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα 1960-1970", Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1974, και το βιβλίο του Ανδρέα Παπανδρέου: "Η Δημοκρατία στο απόσπασμα", Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1974, αλλά και επανέκδοση από τις Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2007 (
παλαιότερη ανάρτησή μου, εδώ). Περιγράφουν με γλαφυρότητα, ιστορική ακρίβεια και λεπτομέρειες όλα τα τραγικά γεγονότα της περιόδου εκείνης. Επίσης, το βιβλίο-φωτορεπορτάζ του Φώντα Λάδη: "Ιουλιανά 1965, 100 μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα", Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1985.
Υ.Γ.(2): Τί είναι αυτό που διαβάζω? Ο καθηγητής κ. Βενιζέλος, επίδοξος αρχηγίσκος στο Πασόκ και κάποτε αυτόκλητος ... "μελλοντικός ηγέτης" της δημοκρατικής παράταξης (θυμάστε, τότε με τον καφέ!), στο Συμπόσιο για τα Ιουλιανά δεν άγγιξε καθόλου τον όρο "Αποστασία" και έκανε απλά λόγο για «κρίση του 1965» (στην κρίση φταίνε όλοι κύριε καθηγητά, στην Αποστασία όμως υπήρξε θύτης και θύμα!). Είπαμε: εκλεκτικές συγγένειες! Διαβάστε και το σχόλιο του Νίκου Λαγκαδινού, εδώ.
Υ.Γ.(3): Πληρωμένη απάντηση έδωσε στον "βρυκόλακα" Μητσοτάκη ο Γιώργος στην "Ελευθεροτυπία": «
Αυτή είναι η ιστορία τους διαχρονικά, την οποία τώρα κάποιοι γνωστοί επιχειρούν να την ξαναγράψουν αντί απλώς να ζητήσουν συγγνώμη από τον ελληνικό λαό και τη δημοκρατία».