Ν.Δ.: ένα ατελείωτο θρίλερ!

Από το blog: Και ΝΔ και Light

'Οπως ... Βιέννη!

Αν και δεν είμαι "ειδικός" της κλασσικής μουσικής, ωστόσο μ'αρέσει να ακούω κάποια κομμάτια, ειδικά σε περιόδους, όπως τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα. Κι επειδή πάντα θα ήθελα να ζήσω στην Ευρώπη, όπου π.χ. οι κάτοικοι της Βιέννης ή της Πράγας τέτοιες μέρες πηγαίνουν να ακούσουν όπερα ή εκκλησιαστική μουσική, γι'αυτό προσπαθώ να μεταφέρω το "κλίμα" αυτό και στο μικρόκοσμό μου, στη Θεσσαλονίκη (ματαίως, βεβαίως, όταν έχεις να κάνεις με την βαλκάνια πόλη μας, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!). Ετσι, αύριο, 19/12, στις 21.00, στο πολύ ωραίο κτήριο του ΟΜΜΘ, θα παρακολουθήσω μία χριστουγεννιάτικη συναυλία με το ορατόριο του Vivaldi: "Η Ιουδήθ θριαμβεύουσα" (Juditha triumphans), με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, με διεύθυνση ορχήστρας από τον Γιώργο Πέτρου, διδασκαλία της Μαίρης Κωνσταντινίδου, και τη Sonia Prina στο ρόλο της Ιουδήθ, την Tamara Gura στο ρόλο του Βαγόα και την Ελένη Βουδουράκη στο ρόλο του Ολοφέρνη (βλ. και εδώ).

Το έργο: το 1716 η Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου γιόρτασε τις νίκες της κατά των Τούρκων με μοναδική μεγαλοπρέπεια, παραγγέλνοντας στον Βιβάλντι ένα δοξαστικό ορατόριο. Ο «κόκκινος ιερέας» συνέθεσε τη βιβλικής έμπνευσης «Θριαμβεύουσα Ιουδήθ». Καθώς επρόκειτο να παρουσιαστεί από τα διάσημα γυναικεία μουσικά σύνολα του Ospedale della Pieta, το έργο είναι ένα από τα κορυφαία μουσικοδραματικά αριστουργήματα του βενετσιάνικου μπαρόκ. Ο συνθέτης χρησιμοποιεί αλληγορικά τη Βιβλική ιστορία που καταλήγει με τον αποκεφαλισμό του Ολοφέρνη από την Ιουδήθ. Πρόκειται για μία μίνι-όπερα, χωρίς σκηνική δράση αλλά με εγγενή δραματική ένταση.

Ακούστε ένα δείγμα [RV644 (I, 19) (1716) Agitata infidu flatu], αλλά με την Magdalena Kožená, mezzo-soprano:



Βλ. εδώ το λιμπρέτο στα λατινικά και στα αγγλικά.

Βλ. εδώ κριτική για την αντίστοιχη παράσταση από την ΚΟΑ στην Αθήνα, τα Χριστούγεννα του 2006.

Θετικές οι εντυπώσεις...

Χαίρομαι που, μία μέρα μετά την ανάρτησή μου για την "ρελάνς" του Προέδρου, και παρά τις αρχικές αντιδράσεις, οι περισσότεροι φίλοι-bloggers, με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες, σχημάτισαν την αυτή άποψη: ότι δεν μπορούμε, χάριν των τηλε-παραθύρων, να "εφευρίσκουμε" ντε και καλά "ενόχους" και στο δικό μας χώρο, μόνο και μόνο για να μην κατηγορηθούμε για ... "συμψηφισμό". Ο Γιώργος απέδειξε ότι, ΟΤΑΝ όντως υπάρχει θέμα, αποδίδει τις πρέπουσες ευθύνες: μην ξεχνάμε ότι είναι ο μόνος αρχηγός που εν μία νυκτί διέγραψε 10 υποψήφιους βουλευτές και μάλιστα στην αρχή της θητείας του ως Πρόεδρος. Και για να μην είμαστε άδικοι, να πούμε ότι ο Πάχτας π.χ. αθωώθηκε, πλην όμως άκουσε κανείς τους Μάκηδες και τους Λάκηδες να επανορθώνουν?

Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα της σχετικής ανάρτησης του Παναγιώτη Βρυώνη: Είδα από διαφορετική πλευρά το θέμα: μισό λεπτό, γιατί δεχόμαστε ότι σε ΚΑΘΕ υπόθεση έχουν ευθύνη όλοι; Πολύ βολικό δεν είναι να λέμε ότι φταίνε όλοι, αντί να κοιτάμε και να λέμε ποιος πραγματικά φταίει σε κάθε περίπτωση; Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν ευθύνες πολιτικών από το ΠΑΣΟΚ για διάφορα θέματα. Αλλά, ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ, γιατί πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχουν; Μήπως στην γενικότερη κατάσταση διαφθοράς καταλήξουμε σε κυνήγι μαγισσών; Μήπως ζητάμε αίμα πάση θυσία, αδιαφορώντας για το αν θα τιμωρήσουμε αθώους, μόνο και μόνο για να μην μας χαλάσει η πολύ βολική θεωρία ότι "όλοι ίδιοι είναι";

Οπως δήλωσε και ο Γ. Παπακωνσταντίνου: "Στην περίπτωση του κ. Φωτιάδη, θα υπήρχαν ευθύνες, εάν δεν είχε γίνει η αναπομπή. Από εκεί και πέρα, είναι σαφές ότι όλο αυτό το σκηνικό, το οποίο εκτυλίχθηκε στη συνέχεια, έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας δεν χρησιμοποίησαν την αναπομπή του κ. Φωτιάδη για να μπλοκάρουν την όλη διαδικασία, δεν έκαναν, όπως έκανε το ελληνικό Δημόσιο επί ΠΑΣΟΚ, την παράσταση στο δικαστήριο για να υποστηρίξουν τα συμφέροντα του ελληνικού Δημοσίου. Αντιθέτως, κατήργησαν μία δίκη, η οποία είχε ήδη κερδηθεί, με τη γνωστή συνέχεια που όλοι ξέρουμε".