Διάβασα σήμερα στην "Ελευθεροτυπία" μία παρέμβαση του Βίκτωρα Νέτα όπου ο καλός δημοσιογράφος παραθέτει την αντίδταση του ευπατρίδη της πολιτικής Παναγιώτη Κανελλόπουλου (του οποίου την πολιτική εντιμότητα ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει, σε ευθεία αντίθεση με την αυτήν του Μητσοτάκη, η οποία είναι απλώς ... ανύπαρκτη!). Ελεγε, λοιπόν, ο αείμνηστος παλαιός ηγέτης της ΕΡΕ σε υπόμνημά του προς τον Ανακτα το 1966:«Η κυβέρνησις Στεφανόπουλου εστάθη. Ετσι, μετά δύο μηνών συνταγματικώς αμφίβολον κατάστασιν, έγινε εκ των υστέρων η νομιμοποίησις της καταστάσεως αυτής ή μάλλον η κάλυψις της αντικανονικής εκείνης περιόδου. Αλλά πώς επετεύχθη ο αριθμός των 152 βουλευτών;... Το χειρότερον -πολύ κακό μάθημα προς την νέαν ελληνικήν γενεάν, που η διαπαιδαγώγησίς της γίνεται κυρίως με το παράδειγμα της ηγέτιδος τάξεως- είναι, ότι η απόσπασις των αναγκαίων βουλευτών από τον κ. Παπανδρέου, για να φθάσει η πλειοψηφία εις τον αριθμόν 152, έγινε με εξαγοράν συνειδήσεων, με υπουργοποίησιν ανθρώπων, που δεν θα εγίνοντο ποτέ, υπό άλλας συνθήκας, υπουργοί, ακόμη και με άλλα απαράδεκτα μέσα, που τα επληροφορήθην εξωδίκως αργότερα. Εάν γνώριζα ότι είχαν χρησιμοποιηθή και τοιαύτα μέσα, που προτιμώ να μην τα ονομάσω, θα έφευγα από την αίθουσα της Βουλής και ας εψήφιζε όποιος ήθελε... Δεν σώζεται ο τόπος -ούτε αντιμετωπίζεται ο κίνδυνος, που απειλεί την Ελλάδα από τον κομμουνισμόν- με τα μέσα αυτά. Χαλασμένες συνειδήσεις δεν στηρίζουν καθεστώτα, δεν σώζουν έθνη, δεν ανορθώνουν κράτη».
Διαβάστε και ένα πολύ καλό ρεπορτάζ του ιδίου στην "Ε" της 15-7-2007, εδώ.
