Επειδή πολλά λέγονται και γράφονται (βλ. εδώ, εδώ και εδώ) για το θέμα της αυριανής συνάντησης Παπανδρέου-Σημίτη και επειδή ήμουν από αυτούς που επικρότησα τότε την απόφαση του Γιώργου για την αποπομπή του πρώην πρωθυπουργού, καθώς πίστευα ότι υπονόμευσε την εκλεγμένη ηγεσία (ωστόσο εξ αρχής δήλωνα ότι το έργο που άφησε πίσω του είναι σημαντικό πλην όμως ο Κ. Σημίτης δεν πρόσεξε τον απλό κόσμο), να πω τώρα το εξής:
Ας μην γινόμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως: το ζήτημα που απασχολούσε & απασχολεί το Πασόκ δεν ήταν να ... διώξει τον Σημίτη, αλλά να διώξει τον Καραμανλή! Επομένως, η τυχόν επιστροφή του ή οι συνομιλίες του Προέδρου μαζί του δεν μπορούν να ανάγονται σε ... μείζον ζήτημα για κάποιους φίλους που διαφωνούν με την αυριανή συνάντηση. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι το θεωρούν κακό να συναντηθούν? Αν ο Σημίτης ενταχθεί στο σχεδιασμό του Κινήματος, θα είναι επιτυχία του Γιώργου. Αν συνεχίσει την υπονόμευση, θα ξεμπροστιαστεί ακόμη και σε όσους τον εκτιμούν. Καλώς απεπέμφθη τότε, γιατί δημιούργησε θέμα εκ του μη όντως, καλώς θα γυρίσει και τώρα αν αυτό εξυπηρετεί την πολιτική ηγεμονία του Κινήματος. Μην ξεχνάμε ότι την ώρα που η Δεξιά συσπειρώνεται (Ν.Δ. και ΛΑ.Ο.Σ.), το Πασόκ δεν έχει την πολυτέλεια να είναι χωρισμένο και, όπως και να το κάνουμε, κάποιοι πολίτες θεωρούν την περίοδο Σημίτη μία καλή περίοδο για τη χώρα, πέραν από τις όποιες αντιρρήσεις. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι και ο Καραμανλής, για να εμπεδώσει το ηγετικό του προφίλ, διέγραψε στα «πέτρινα χρόνια» της αντιπολίτευσης τρία κορυφαία στελέχη. Και λίγο πριν από τις εκλογές, ενώ οι δημοσκοπήσεις έβγαζαν πρώτη τη ΝΔ, τα δέχθηκε πίσω μετά... βαΐων και κλάδων.
Ας λάβουμε υπόψη κάτι: ο αείμνηστος Ανδρέας, όταν έπρεπε, ξεχνούσε τις διαφορές και καλούσε στο Κίνημα από τον Μάρκο Βαφειάδη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μέχρι τον Ψαρουδάκη της "Χριστιανικής Δημοκρατίας", τον Ζίγδη της ΕΔΗΚ, τον Μαύρο της ΕΚ-ΝΔ, τον Διονύση Λιβανό και τον Γιάννη Μπούτο της Δεξιάς και τον Αντώνη Μπριλλάκη της Ε.ΑΡ.
Ας μην γινόμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως: το ζήτημα που απασχολούσε & απασχολεί το Πασόκ δεν ήταν να ... διώξει τον Σημίτη, αλλά να διώξει τον Καραμανλή! Επομένως, η τυχόν επιστροφή του ή οι συνομιλίες του Προέδρου μαζί του δεν μπορούν να ανάγονται σε ... μείζον ζήτημα για κάποιους φίλους που διαφωνούν με την αυριανή συνάντηση. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι το θεωρούν κακό να συναντηθούν? Αν ο Σημίτης ενταχθεί στο σχεδιασμό του Κινήματος, θα είναι επιτυχία του Γιώργου. Αν συνεχίσει την υπονόμευση, θα ξεμπροστιαστεί ακόμη και σε όσους τον εκτιμούν. Καλώς απεπέμφθη τότε, γιατί δημιούργησε θέμα εκ του μη όντως, καλώς θα γυρίσει και τώρα αν αυτό εξυπηρετεί την πολιτική ηγεμονία του Κινήματος. Μην ξεχνάμε ότι την ώρα που η Δεξιά συσπειρώνεται (Ν.Δ. και ΛΑ.Ο.Σ.), το Πασόκ δεν έχει την πολυτέλεια να είναι χωρισμένο και, όπως και να το κάνουμε, κάποιοι πολίτες θεωρούν την περίοδο Σημίτη μία καλή περίοδο για τη χώρα, πέραν από τις όποιες αντιρρήσεις. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι και ο Καραμανλής, για να εμπεδώσει το ηγετικό του προφίλ, διέγραψε στα «πέτρινα χρόνια» της αντιπολίτευσης τρία κορυφαία στελέχη. Και λίγο πριν από τις εκλογές, ενώ οι δημοσκοπήσεις έβγαζαν πρώτη τη ΝΔ, τα δέχθηκε πίσω μετά... βαΐων και κλάδων.
Ας λάβουμε υπόψη κάτι: ο αείμνηστος Ανδρέας, όταν έπρεπε, ξεχνούσε τις διαφορές και καλούσε στο Κίνημα από τον Μάρκο Βαφειάδη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μέχρι τον Ψαρουδάκη της "Χριστιανικής Δημοκρατίας", τον Ζίγδη της ΕΔΗΚ, τον Μαύρο της ΕΚ-ΝΔ, τον Διονύση Λιβανό και τον Γιάννη Μπούτο της Δεξιάς και τον Αντώνη Μπριλλάκη της Ε.ΑΡ.
