Σύμφωνα με ανακοίνωση του Πασόκ, όπως και με σχετική ανάρτηση στο site της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, της οποίας ηγείται ο Γιώργος (αυτός, που για τους ... βαλκάνιους Ελληνες είναι ... "λίγος" και γι'αυτό ψηφίζουν τον τεμπέλη "Καθιστό Βούδα" και τον όπου-φυσά-ο-άνεμος Τσίπρα), το 23o Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, της παγκόσμιας οργάνωσης σοσιαλδημοκρατικών, εργατικών και σοσιαλιστικών κομμάτων θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα (Ελλάδα) τη Δευτέρα 30 Ιουνίου, την Τρίτη 1 Ιουλίου και την Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008. Το Συνέδριο, ανώτατο εκτελεστικό όργανο της οργάνωσης, θα επικεντρωθεί στις πολιτικές προτεραιότητες και στρατηγικές για τα επόμενα χρόνια, συζητώντας κρίσιμα θέματα της διεθνούς ατζέντας όπως η κλιματική αλλαγή και η αειφόρος ανάπτυξη, η ειρήνη και η επίλυση των συγκρούσεων, η παγκόσμια οικονομία και η μετανάστευση στη σημερινή παγκόσμια κοινωνία. Το Συνέδριο επίσης, θα αποφασίσει για την ένταξη νέων μελών και θα εκλέξει το Προεδρείο της οργάνωσης. Το γεγονός αυτό που θα φιλοξενηθεί από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το ελληνικό κόμμα-μέλος της οργάνωσης, θα συγκεντρώσει ηγέτες και συνέδρους από τα 159 κόμματα μέλη και οργανώσεις της Διεθνούς από όλες της Ηπείρους, καθώς και εκπροσώπους άλλων πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων που συμμετάσχουν ως προσκεκλημένοι.
'Οπως βλέπετε, ακόμη και από τη θέση του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο Γιώργος, ως εξέχουσα πολιτική προσωπικότητα της διεθνούς σκηνής, προσφέρει άριστες υπηρεσίες στη χώρα μας, συγκεντρώνοντας στην Αθήνα τις πιο σημαντικές προσωπικότητες. Αρκεί να αναφέρω ότι τα προηγούμενα συνέδρια έχουν γίνει σε μητροπόλεις διεθνούς σημασίας, κάτι που οπωσδήποτε ανεβάζει το κύρος και της Αθήνας:
- Sao Paulo 2003
- Paris 1999
- New York 1996
- Berlin 1992
- Stockholm 1989
- Lima 1986
- Albufeira 1983
- Madrid 1980
- Vancouver 1978
- Geneva 1976
- Vienna 1972
- Eastbourne 1969
- Stockholm 1966
- Brussels 1964
- Amsterdam 1963
- Rome 1961
- Hamburg 1959
- Vienna 1957
- London 1955
- Stockholm 1953
- Milan 1952
- Frankfurt 1951
Φυσικά, ούτε λόγος να γίνεται για παρόμοιες προσπάθειες είτε του "Καθιστού Βούδα" (ο οποίος, διεθνώς, είναι παντελώς άγνωστος σε σημείο που οι βρετανικές εφημερίδες τον μπέρδεψαν με τον πρωθυπουργό του Ουζμπεκιστάν όταν επισκέφτηκε τον Τόνυ Μπλαιρ - η μόνη του διεθνής επιτυχία ήταν η επικράτηση της Ελ. Παπαρίζου στην Eurovision) είτε του cool Alexis (ο οποίος αρκείται σε τριτοκοσμικές και "σοβιετικού τύπου" γνωριμίες τύπου Ούγκο Τσάβες). Και, όμως, ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ οι πολιτικοί θεωρούνται από τον βαλκάνιο και άξιο της μοίρας λαό μας "καταλληλότεροι" του Γιώργου για να μας οδηγήσουν με ασφάλεια στις διεθνείς εξελίξεις (γι'αυτό άλλωστε πάμε κατά διαόλου σα χώρα: μέχρι και η Αλβανία τα κατάφερε με το Κόσοβο).
Επ'ευκαιρία, σας συνιστώ να δείτε το παρακάτω βίντεο από το site του Πασόκ, με τους χαιρετισμούς διεθνών προσωπικοτήτων για το Συνέδριο. Μιλούν οι: Jens Stoltenberg (Πρωθυπουργός της Νορβηγίας), Mona Sahlin (πρόεδρος των σουηδών σοσιαλιστών), Oscar Arias (Πρόεδρος της Κόστα Ρίκα-Νόμπελ Ειρήνης), Edi Rama (Δήμαρχος Τιράνων και πρόεδρος των αλβανών σοσιαλιστών-ο οποίος μάλιστα χαιρετά σε άπταιστα ελληνικά), Boris Tadic (Πρόεδρος Σερβίας), Ricardo Lagos (πρώην Πρόεδρος Χιλής), Walter Veltroni (Δήμαρχος Ρώμης και πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος Ιταλίας), Walid Jumblatt (πρόεδρος PSP Λιβάνου), Sergey Stanishev (Πρωθυπουργός Βουλγαρίας), Mircea Geoana (πρόεδρος PSD Ρουμανίας), P.N.Rasmussen (πρόεδρος Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος).
Υ.Γ.(1): Τί άλλο θέλετε να σας κάνω? Μέχρι και παραπομπές στα βιογραφικά τους σας παραθέτω με συνδέσμους, για να μην κουράζεστε!
Y.Γ.(2): εις επίρρωσιν των όσων λέω, δείτε και το άρθρο της Helena Smith στον Guardian για την υψηλή εκτίμηση που υπάρχει για τον Παπανδρέου διεθνώς και τις προσπάθειές του να "φέρει την Αριστερά πίσω στην εξουσία στην Ελλάδα" (στο πρωτότυπο: "While George Papandreou's stock is high internationally, he has much to do at home to get the left back in power"). Το πρωτομνημόνευσε ο Παναγιώτης Βρυώνης.
Παρατήρηση α': με τον Καραμανλή και τον Τσίπρα δεν ασχολούνται ούτε τα "Νέα της Ζαχλωρούς", όχι ο Guardian!
Παρατήρηση β': οι σοβαροί ευρωπαίοι αναλυτές και οι διεθνείς παράγοντες θεωρούν το Πασόκ "Αριστερά" και τον Γιώργο αυτόν που προσπαθεί να φέρει την Αριστερά πίσω στην εξουσία, στην Ελλάδα. Κάτι που μας αρνείται ο cool Alexis, ο κυρ-Αλέκος και η κυρά-Αλέκα, οι οποίοι εκ συστήματος και από κομματική εμπάθεια και τύφλωση εξομοιώνουν Πασόκ και ΝΔ κατά το "Τί Πλαστήρας, τί Παπάγος".
Και για να μην λένε ορισμένοι μεμψιμοιρούντες ότι "έξω πάμε καλά αλλά μέσα τί γίνεται", θυμίζω μόνο πόσο χρήσιμες φάνηκαν σε χαλεπούς καιρούς οι διεθνείς γνωριμίες του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, ως πρωθυπουργού, και του Κάρολου Παπούλια, ως Υπουργού Εξωτερικών του Πασόκ: το 1987, στην ελληνοτουρκική κρίση του Μαρτίου λόγω του "Σισμίκ", όταν φτάσαμε στα πρόθυρα του πολέμου, αν ο Ανδρέας δεν είχε προσωπικές σχέσεις με τις ηγεσίες Συρίας, Βουλγαρίας και της τότε ΕΣΣΔ, ώστε να στείλει απεσταλμένους και να λάβει υποστήριξη δημιουργώντας κλοιό γύρω από την Τουρκία, ίσως να μην είχαμε νικήσει στο διπλωματικό επίπεδο. Σήμερα, με την ανίκανη κυβέρνηση, δεν διαθέτουμε καμία τέτοια γνωριμία...
