Γύρισα και από την Πράγα, την πρωτεύουσα της Τσεχίας και παλιότερα της ενιαίας κομμουνιστικής Τσεχοσλοβακίας. Λίγες οι ημέρες των διακοπών μου, αλλά τις ευχαριστήθηκα, γιατί η Πράγα είναι ολόκληρη ένα μουσείο, δε σταματάς να φωτογραφίζεις (γέμισα megabytes με φωτογραφίες), αν και, σαν πόλη, είναι σχετικά μικρή, εύκολα τη γνωρίζεις και την περπατάς: από τη 2η ημέρα άρχισα να δίνω ... πληροφορίες σε άλλους τουρίστες για το πώς θα πάνε από την Staromestske' Na'mesti στην Va'clavske' Na'mesti (από την Πλατεία του Παλιού Δημαρχείου στην Πλατεία Βεντσεσλάς: 2 από τα "must" της Πράγας). Οι εντυπώσεις μου καταιγιστικές, θα προσπαθήσω να σας τις δώσω με λίγα λόγια και θα αφήσω να μιλήσουν οι φωτογραφίες που τράβηξα μετά μεγάλων πόνων (!), αφού αναγκάστηκα να γυρίσω με τα πόδια σχεδόν όλη την πόλη από άκρη σε άκρη, και, καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των δρόμων της Πράγας είναι πλακόστρωτοι, με καλντερίμι, αυτό ήταν μεν ρομαντικό, αλλά συγχρόνως ...τραυματικό για τα πόδια μου.
Τί μου άρεσε:
* το πλακόστρωτο καλντερίμι σε ΟΛΟΥΣ τους δρόμους, όχι μόνον του ιστορικού κέντρου της, αλλά πχ και στο Florenc, που είναι το προάστειο με τον σταθμό των ΚΤΕΛ (συγκρίνετε π.χ. με τον δικό μας σταθμό στον Κηφισσό!).
* το μετρό της που είναι εύκολο, με 3 γραμμές, παλιό μεν και παλιομοδίτικης αισθητικής (είναι εμφανής η ... διακοσμητική ματιά του πάλαι ποτέ κομμουνιστικού μπλοκ, και ας με συγχωρέσει η κα Παπαρήγα) αλλά καθαρό και αξιοπρεπές (για σύγκριση αναφέρω ότι το μετρό της Μαδρίτης το βρήκα σαφώς πιο αφημένο στην τύχη του). Με παραξένεψε πολύ το βάθος των σταθμών, αφού κατέβαινες και κατέβαινες συνέχεια με τις κυλιόμενες, σε σημείο που ζαλιζόσουν πια!
* η οδηγική συμπεριφορά των τσέχων, που σταματούσαν στις διαβάσεις για να περάσουν οι πεζοί.
* τα διατηρημένα μεσαιωνικά κτίρια της πόλης, στην οποία σπανίως βλέπεις σύγχρονη οικοδομή σαν τα δικά μας τερατουργήματα. Στην πραγματικότητα, όλη η Πράγα είναι σαν ένα ζωντανό σκηνικό παραμυθιού, λες και είσαι στο βασίλειο της Ωραίας Κοιμωμένης, στα κλασικά κινούμενα σχέδια του Ντίσνεϋ.
* οι μπύρες τους, που έχουν διάφορες γεύσεις, αλλά δε ζαλίζουν ποτέ. Και τα λουκάνικά τους, στις υπαίθριες καντίνες, έξω από το σταθμό του Mustek.
* οι καλές τιμές, τουλάχιστον για το εισόδημα και την αγοραστική δύναμη των τουριστών (2 άτομα παραγγέλναμε το...σύμπαν από φαγητό και μπίρες και δεν πληρώναμε ποτέ πάνω από 15-20 ευρώ στο σύνολο!).
* η οργάνωσή τους: πήγαμε με λεωφορείο του ΚΤΕΛ στο Karlovy Vary και το όχημα ήταν τελευταίας τεχνολογίας, με δερμάτινα καθίσματα, συνοδό, οθόνες όπου πρόβαλαν ταινία, ακουστικά για να ακούμε την αγγλική μετάφραση, καφέ, κρουασάν, εφημερίδες και περιοδικά! Ολα αυτά με 6 ευρώ το άτομο, για μία διαδρομή 2 ωρών. Με 6 ευρώ εδώ δεν πάμε ούτε από Θεσσαλονίκη στην Κατερίνη!
* ο ζωολογικός κήπος στο προάστειο Troja: ο 7ος καλύτερος του κόσμου, περάσαμε εκεί μία ολόκληρη μέρα και το ευχαριστηθήκαμε.
Τί ΔΕΝ μου άρεσε:
* το ότι ΔΕΝ έχουν ακόμη ευρώ αλλά τσέχικες κορώνες, πράγμα εντελώς ακατανόητο για όλους τους υπόλοιπους ευρωπαίους που ξε-μάθαμε να προβαίνουμε σε μετατροπές νομισμάτων (1 ευρώ = 24 κορώνες). Το ... εξωφρενικό ποσό των 1.000 ck τελικά ήταν μόνον ... 40 ευρώ!
* το ότι ο εθνικός δρόμος που συνδέει την Πράγα με το Κάρλοβυ Βάρυ είναι πιο στενός και από τον επαρχιακό δρόμο Σκύδρας-Σανδαλίου, στο Νομό Πέλλας! Και χωρίς φωτισμό!
* το ότι τα καταστήματα κλείνουν στις 10-11 το βράδυ και το πρωϊ ανοίγουν πάλι στις 10! Τί να κάνω εγώ που ξυπνούσα στις 7?
* τα 13 ευρώ/άτομο που κόστιζε το εισητήριο για το παλιό εβραϊκό κοιμητήριο, στη συνοικία Josefov: οι τουρίστες θα καλύψουν τα σπασμένα του Χίτλερ?
Πάμε, λοιπόν, να σας δείξω κάποιες από τις φωτό που τράβηξα, κι από αύριο ξαναρχίζω τον εξάψαλμο στους μ....κες που μας κυβερνούν (ακόμη). Συμπερασματικά: η Πράγα είναι μαγική! Αξίζει τον κόπο να την επισκεφτείς και να την περπατήσεις. Μου είπανε ότι και κατά την περίοδο των Χριστουγέννων είναι υπέροχη, αν αντέξεις το κρύο της. Ωστόσο, σε μένα, που είμαι ... φανατικός της Κωνσταντινούπολης, πέφτει λίγο ... "βαριά", δεν τον μπορώ τόσο μεσαιωνικό διάκοσμο! Ασε που, ό,τι και να πεις, αλλιώς διαβάζεις και καταλαβαίνεις μία πινακίδα στην Κωνσταντινούπολη που λέει "Yeni Mahallesi": από τα ακούσματα των γιαγιάδων μας, ξέρουμε ότι είναι ο "Νέος Μαχαλάς". Πόσο, όμως, να καταλάβεις μία τσέχικη πινακίδα που λέει ... "Nádraží Holešovice"? Πόσοι από εμάς πια είχαν τέτοια καλή σχέση με τους Αψβούργους, ε? :)
Τραγική ειρωνία: το Μουσείο του Κομμουνισμού πάνω από τα Μακντόλντς και ένα Καζίνο!
