Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2008

Τις εστί πλούσιος?

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μας πιάνει (και με πιάνει!) φρενίτιδα κατανάλωσης και φυγής: πού θα πάμε τα Χριστούγεννα, πού θα περάσουμε την Πρωτοχρονιά? Φέτος, δεν μπόρεσα να κανονίσω τίποτε. Δεν βρήκα παρέα πρόθυμη να ξεσπιτωθεί γιορτινές μέρες και να τρέχει στην ... Κωνσταντινούπολη, όπου είχα τη φαεινή ιδέα να πάμε. Και το έτερον ήμισυ ήταν στη Χίο! Ετσι, κάθησα στη Θεσσαλονίκη. Και ενώ ήμουν πλέον πεπεισμένος (!) ότι θα μιζεριάσω, τελικά ήταν από τις πιο ωραίες, απλές, ζεστές, φιλικές γιορτές που πέρασα. Χωρίς να κάνω τίποτε "μεγαλοπρεπές" ή "μεγαλεπήβολο", ξόδεψα ώρες για ατελείωτες βόλτες στους δρόμους, άκουσα τα ερασιτεχνικά συγκροτήματα που έπαιζαν στις πλατείες, ήπια αμέτρητους καφέδες με φίλους, προσπάθησα να βοηθήσω κάποιους γείτονες κλπ που είχαν ανάγκη τέτοιες μέρες και σταυροκοπήθηκα εκατοντάδες φορές που έχουμε την υγεία μας και την άνεση να απολαμβάνουμε με αξιοπρέπεια 2-3 πράγματα.

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς την πέρασα στο σπίτι πολύ καλών φίλων, με τον Κωνσταντίνο, τον Κωστή, τον Αστέρη, τον Γιάννη, τον Τάσο. Ο Κωνσταντίνος είχε ετοιμάσει (τη υψηλή εποπτεία του Κωστή!) μοσχαράκι με δενδρολίβανο και μικρές πατάτες σωταρισμένες. Εγώ έφερα πιπερόπιτα (συνταγή Στράτου εξ Αθηνών!) και ρολό χοιρινό με γλυκοπατάτες, κάστανα, σταφίδες και γλασαρισμένο με ζελέ ροδιού και ανανά. Ευγενική ... "συμμετοχή" της μητέρας μου στο δείπνο, η εξαίσια κοτοσαλάτα. Περάσαμε πολύ ωραία, πολύ φιλικά, πολύ αγαπημένα. Να είστε καλά παιδιά. Αυτά είναι που μένουν στο μυαλό και στην καρδιά μας.

Τις εστί πλούσιος, τελικά? Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος... (τώρα, βέβαια, με τόσα φαγητά, είναι και ντροπή να αναφέρω τη λέξη "ολίγον", αλλά τί να κάνω? Ταίριαξε η φράση...).

Ενας απολογισμός από τον pitsiriko...

O παλαίμαχος του χώρου pitsirikos δημοσιεύει ένα άρθρο "για τις εξελίξεις στο χώρο των blogs μέσα στο 2007" με πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις. Διαβάστε το ολόκληρο εδώ. Διαφωνώ με πολλά από όσα αναφέρει ο ... διάσημος πλέον μπλόγκερ. Ομως οι απόψεις του έχουν ενδιαφέρον:

"Στα blogs και στις εφημερίδες γράφονται χιλιάδες αναλύσεις για τα blogs. Δεν τις διαβάζω ποτέ γιατί τις βρίσκω βαρετές. Τίποτα δεν είναι πιο βαρετό από έναν blogger που γράφει κείμενα που αναφέρονται στα blogs– σας παρακαλώ να προσπεράσέτως, ενθουσιάζομαι όταν διαβάζω προσωπικές ιστορίες και σχόλια που προκαλούν συγκίνηση, γέλιο ή προβληματισμό. Τα blogs μιλάνε μια άλλη γλώσσα, πιο σημερινή, και κάνουν τους ανθρώπους να ανακαλύπτουν ξανά τη χαρά της ανάγνωσης. Μια όμορφη ιστορία, που ίσως να έφτανε μόνο μέχρι τα αυτιά των φίλων σου, τώρα μπορεί να αγγίξει χιλιάδες ανθρώπους".

Πράγματι, τελικά ισχύει αυτό που έγραψα και στο πρώτο μου post, ίσως με λίγη περισσότερη "αγωνιστική" έξαρση, μόλις στις 9-11-07.

Αμαλία: το πρόσωπο της χρονιάς για την Ελλάδα...

Τα "Νέα" είχαν ηλεκτρονική ψηφοφορία για την ανάδειξη του "προσώπου της χρονιάς" για το 2007. Δεν ξέρω το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, προσπάθησα να το βρω στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας αλλά δε βρήκα τίποτε μέχρι την 31-12-07 (σήμερα, 1-1-08, η εφημερίδα δεν κυκλοφόρησε), ίσως να το αναφέρει αύριο.

Θεωρώ, όμως, ότι πέραν από πολιτικούς, διασημότητες, αθλητές, επιστήμονες, το πρόσωπο της χρονιάς για το 2007 στην Ελλάδα ήταν η Αμαλία: ένα πρόσωπο που, δυστυχώς, δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας, αφού πάλεψε με τον καρκίνο επί έτη και έγινε αγγελάκι στις 25-5-07. Η Αμαλία Καλυβίνου και το προσωπικό της δράμα αφύπνισαν (?) πολύ κόσμο και, αν δεν μπορέσαμε να τη σώσουμε, τουλάχιστον ας της αποδώσουμε έστω και τώρα την αναγνώριση αυτή. Ηδη, η "Ελευθεροτυπία" στο τελευταίο φύλλο της χρονιάς την ανακηρύσσει "πρόσωπο της χρονιάς" και αναδημοσιεύει τη συγκλονιστική της μαρτυρία με τίτλο "Εξαιτίας σου <<γιατρέ μου>>". Μπορείτε να τη διαβάσετε ολόκληρη εδώ.

Δυστυχώς, είναι μία "αρνητική" αναγνώριση υπό την έννοια ότι μακάρι να ζούσε η κοπέλα και ας μην έβγαινε ποτέ της "πρόσωπο της χρονιάς". Και όσο η Αμαλία δε δικαιώνεται έστω και μετά θάνατον και όσο θα υπάρχουν "Αμαλίες", τόσο θα στοιχειώνει η ύπαρξή μας στον μάταιο τούτο κόσμο...

Ποδαρικό...


Ποδαρικό στο "Αρατε Πύλας" έκανε η Κατερίνα:

Blogger Ο/Η katerina είπε...

Ωπ, σε βρήκα. Ευχομαι καλή, λαμπερή, χρονιά, με τέρμα τα γκάζια.

1 Ιανουάριος 2008 3:33 πμ

Ελπίζω να είναι καλότυχη! Και πάλι καλή χρονιά με υγεία.