Το σχέδιο για την Παιδεία, που ανέπτυξε χθες
ο Γιώργος Παπανδρέου, εδώ...
ο Γιώργος Παπανδρέου, εδώ...
Δευτέρα 6 Απριλίου 2009
Και όμως, η Ελλάδα έχει Πρωθυπουργό όπως και η Δανία...
Πολύ καίριο και στοχευμένο το σχόλιο του Α. Καλοκαιρινού, σήμερα, στα "ΝΕΑ". Τί λέει? Οτι και η Δανία είναι μία μικρή χώρα της Ευρώπης και όμως ο πρωθυπουργός της έγινε αποδεκτός και κατέλαβε μία διεθνή θέση κύρους (Γ.Γ. του ΝΑΤΟ). Κάποτε, τις ίδιες τιμές και αναγνωρίσεις είχε και η Ελλάδα στο ευρωπαίκό και διεθνές προσκήνιο: παλιότερα ο Ανδρέας με την "Πρωτοβουλία των 6", αργότερα η κυβέρνηση Σημίτη (βλ. διορισμός Παπαδήμου στην ΕΚΤ). Σήμερα, όμως, με την ανεκδιήγητη κυβέρνηση του Καραμανλή και της ΝΔ, η χώρα αντιμετωπίζει παντού την ανυποληψία... Διαβάστε:
"Θα μας πάρει λίγο χρόνο για να συνηθίσουμε την παρουσία ενός πολιτικού σαν τον Μπαράκ Ομπάμα στη διεθνή πολιτική σκηνή. Και ακόμα περισσότερο, για να την αποτιμήσουμε ... Ο Ομπάμα δεν είχε κανένα δισταγμό να δηλώσει ότι «θεωρεί τιμή του να έχει φίλο του τον Έλληνα πρόεδρο» (ενδεικτικό της σημασίας της συνάντησης ήταν ότι πιάστηκε αδιάβαστος ως προς την ακριβή ιδιότητα του συνομιλητή του). Ο Έλληνας «πρόεδρος» καθόταν και τον άκουγε σφιγμένος και αμήχανος. Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς διημείφθη μεταξύ τους όταν έφυγαν οι κάμερες. Μάθαμε ότι ο κ. Καραμανλής πληροφόρησε τον κ. Ομπάμα πως η Ελλάδα υποφέρει από κακούς γειτόνους. Όταν ο Έλληνας «πρόεδρος» τέλειωσε την εξιστόρηση των εθνικών καημών, αντηλλάγησαν προσκλήσεις...
Είναι βέβαιο ότι ο Ομπάμα γνωρίζει περισσότερα για τον Άντερς Φογκ Ράσμουσεν από όσα για τον Κώστα Καραμανλή. Για εμάς, είναι φυσικό να συμβαίνει το αντίστροφο. Αλλά μόνο για εμάς. Στη διεθνή πολιτική σκηνή, ο Ράσμουσεν έχει ασύγκριτα μεγαλύτερη αναγνώριση. Καραμανλής και Ράσμουσεν είναι και δυο κεντροδεξιοί και ηλικιακά ανήκουν στην ίδια γενιά. Κάπου εδώ τελειώνουν οι ομοιότητές τους. Ο Δανός πρωθυπουργός δεν δηλώνει κουρασμένος, έπειτα από τρεις νικηφόρες εκλογικές αναμετρήσεις (2001, 2005, 2007). Οπαδός του «ελάχιστου κράτους», μείωσε τους φόρους αλλά αξιοποίησε την περίοδο της παγκόσμιας ανάπτυξης: «Χρησιμοποιήσαμε τα καλά χρόνια για να αποπληρώσουμε το δημόσιο χρέος και έχουμε τη δυνατότητα να θέσουμε σε εφαρμογή ένα πακέτο για την κρίση, εφόσον το χρειαστούμε» («Εconomist», 31/1/2009). Ο Ράσμουσεν έχει επίσης στο ενεργητικό του μια πλήρη διοικητική μεταρρύθμιση με συγχωνεύσεις δήμων και περιφερειών, καθώς και μια ριζική μεταρρύθμιση της ανώτατης παιδείας με συγχωνεύσεις πανεπιστημίων και ριζική αλλαγή του μοντέλου διοίκησής τους. Η τελευταία παραμένει αμφιλεγόμενη όπως, ακόμα περισσότερο, η εξαιρετικά περιοριστική μεταναστευτική πολιτική την οποία εφήρμοσε ικανοποιώντας τους ακροδεξιούς συμμάχους του στην κυβέρνηση. Με τις θετικές και τις μελανές πτυχές της, όμως, αυτό που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς στον Δανό πρωθυπουργό είναι ότι ασχολήθηκε έμπρακτα με την πραγματική πολιτική. Ότι ανέλαβε δράση απέναντι σε μεγάλες προκλήσεις και δεν επαναπαύτηκε σε κάποια εφήμερη δημοσκοπική «καταλληλότητα». Και ότι αυτός, ο πρωθυπουργός μιας μικρής χώρας που δεν ανήκει στην ευρωζώνη, κέρδισε την εκτίμηση και την αναγνώριση αλλά ακόμα και την αντιπαλότητα και την έχθρα (που επίσης κερδίζονται), πέρα από τα εθνικά σύνορα. Έτσι, όταν ο Ομπάμα τον συναντούσε για πρώτη φορά, δεν προσερχόταν σε μια ημίωρη παρηγορητική συνομιλία με τον Δανό «πρόεδρο»".
Είναι βέβαιο ότι ο Ομπάμα γνωρίζει περισσότερα για τον Άντερς Φογκ Ράσμουσεν από όσα για τον Κώστα Καραμανλή. Για εμάς, είναι φυσικό να συμβαίνει το αντίστροφο. Αλλά μόνο για εμάς. Στη διεθνή πολιτική σκηνή, ο Ράσμουσεν έχει ασύγκριτα μεγαλύτερη αναγνώριση. Καραμανλής και Ράσμουσεν είναι και δυο κεντροδεξιοί και ηλικιακά ανήκουν στην ίδια γενιά. Κάπου εδώ τελειώνουν οι ομοιότητές τους. Ο Δανός πρωθυπουργός δεν δηλώνει κουρασμένος, έπειτα από τρεις νικηφόρες εκλογικές αναμετρήσεις (2001, 2005, 2007). Οπαδός του «ελάχιστου κράτους», μείωσε τους φόρους αλλά αξιοποίησε την περίοδο της παγκόσμιας ανάπτυξης: «Χρησιμοποιήσαμε τα καλά χρόνια για να αποπληρώσουμε το δημόσιο χρέος και έχουμε τη δυνατότητα να θέσουμε σε εφαρμογή ένα πακέτο για την κρίση, εφόσον το χρειαστούμε» («Εconomist», 31/1/2009). Ο Ράσμουσεν έχει επίσης στο ενεργητικό του μια πλήρη διοικητική μεταρρύθμιση με συγχωνεύσεις δήμων και περιφερειών, καθώς και μια ριζική μεταρρύθμιση της ανώτατης παιδείας με συγχωνεύσεις πανεπιστημίων και ριζική αλλαγή του μοντέλου διοίκησής τους. Η τελευταία παραμένει αμφιλεγόμενη όπως, ακόμα περισσότερο, η εξαιρετικά περιοριστική μεταναστευτική πολιτική την οποία εφήρμοσε ικανοποιώντας τους ακροδεξιούς συμμάχους του στην κυβέρνηση. Με τις θετικές και τις μελανές πτυχές της, όμως, αυτό που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς στον Δανό πρωθυπουργό είναι ότι ασχολήθηκε έμπρακτα με την πραγματική πολιτική. Ότι ανέλαβε δράση απέναντι σε μεγάλες προκλήσεις και δεν επαναπαύτηκε σε κάποια εφήμερη δημοσκοπική «καταλληλότητα». Και ότι αυτός, ο πρωθυπουργός μιας μικρής χώρας που δεν ανήκει στην ευρωζώνη, κέρδισε την εκτίμηση και την αναγνώριση αλλά ακόμα και την αντιπαλότητα και την έχθρα (που επίσης κερδίζονται), πέρα από τα εθνικά σύνορα. Έτσι, όταν ο Ομπάμα τον συναντούσε για πρώτη φορά, δεν προσερχόταν σε μια ημίωρη παρηγορητική συνομιλία με τον Δανό «πρόεδρο»".
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)