Διάβασα σήμερα στα "Νέα" ότι επαναπροβάλλεται στους κινηματογράφους η θρυλική ταινία του Κώστα Γαβρά, "Ζ", σε σενάριο Βασίλη Βασιλικού.
Οπως σημειώνει η εφημερίδα: "Θρυλική ιστορία. Θρυλική αντιχουντική σφαλιάρα. Θρυλικό καστ. Θρυλική ταινία ... Ύστερα από σαράντα χρόνια, έτσι χωρίς πρόγραμμα, επανέρχεται στην κυκλοφορία με φρέσκια κόπια. Αγέραστη, ακούραστη, αναλλοίωτη. Η μεγάλη στροφή του Κώστα Γαβρά ... Το «Ζ» (από το αρχίγραμμα του συνθήματος «Ζει», που αποτυπώθηκε σε χιλιάδες τοίχους μετά τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη) βασίστηκε στο ομότιτλο λογοτεχνικό ρεπορτάζ του Βασίλη Βασιλικού. Τα γυρίσματα στην Αλγερία τον Αύγουστο του 1968. Τρεις μήνες μετά τον Μάη του ΄68. Η ατμόσφαιρα φορτισμένη μέχρι τον λαιμό. Το σενάριο είναι γραμμένο από τον Ισπανό Χόρχε Σεμπρούν- μέγιστο συγγραφέα και τον Κώστα Γαβρά. Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και στο καστ λαμβάνει μέρος- σχεδόν τιμής ένεκεν με ελάχιστα λεφτά- η αφρόκρεμα του γαλλικού Σινεμά: Ιβ Μοντάν (Λαμπράκης), Ζαν Λουί Τρεντινιάν (Σαρτζετάκης), Ζακ Περέν (ρεπόρτερ) και Ειρήνη Παπά (σύζυγος Λαμπράκη). Με δυο λόγια: Στις 22 Μαΐου του 1963 στη Θεσσαλονίκη- σε μια άκρως ταραγμένη στιγμή ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης, πρωτοπόρος στις πορείες Αφοπλισμού και Ειρήνης, δέχεται θανάσιμα κτυπήματα από σκηνοθετημένη επίθεση με πρωταγωνιστή τον θρυλικό παρακρατικό Γκοτζαμάνη. Η ηγεσία της Αστυνομίας στο κουκούλωμα. Όμως ένας δαιμόνιος ρεπόρτερ ξεσκεπάζει τα γεγονότα και ύστερα από ανακριτική διαδικασία οι ένοχοι καταλήγουν σε δίκη. Μια προσωρινή, ανακουφιστική κάθαρση της τραγωδίας. Η συνέχεια ό,τι χειρότερο για την εύθραυστη Ελληνική Δημοκρατία. Ο Γκοτζαμάνης, η οργάνωση Καρφίτσα, το παρακράτος στην εξουσία!".
Η άποψή μου: στους νεότερους φίλους που δεν έχει τύχει να το δούν, το συνιστώ άνευ ετέρου! Πρόκειται για μία εμβληματική ταινία, εγώ την είχα δει το 1985, όταν ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου είχε "ξαποστείλει" τον γέρο Καραμανλή, θείο του αρχι-άχρηστου απερχόμενου πρωθυπουργού, προτείνοντας ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον αρεοπαγίτη Χρήστο Σαρτζετάκη, ανακριτή της υπόθεσης Λαμπράκη, που είχε αντιταχθεί στο παρακράτος της Δεξιάς και είχε ανακαλύψει τους δολοφόνους του βουλευτή της ΕΔΑ. Και μόνον η μουσική του Μ. Θεοδωράκη σε ξεσηκώνει.
Οπως σημειώνει η εφημερίδα: "Θρυλική ιστορία. Θρυλική αντιχουντική σφαλιάρα. Θρυλικό καστ. Θρυλική ταινία ... Ύστερα από σαράντα χρόνια, έτσι χωρίς πρόγραμμα, επανέρχεται στην κυκλοφορία με φρέσκια κόπια. Αγέραστη, ακούραστη, αναλλοίωτη. Η μεγάλη στροφή του Κώστα Γαβρά ... Το «Ζ» (από το αρχίγραμμα του συνθήματος «Ζει», που αποτυπώθηκε σε χιλιάδες τοίχους μετά τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη) βασίστηκε στο ομότιτλο λογοτεχνικό ρεπορτάζ του Βασίλη Βασιλικού. Τα γυρίσματα στην Αλγερία τον Αύγουστο του 1968. Τρεις μήνες μετά τον Μάη του ΄68. Η ατμόσφαιρα φορτισμένη μέχρι τον λαιμό. Το σενάριο είναι γραμμένο από τον Ισπανό Χόρχε Σεμπρούν- μέγιστο συγγραφέα και τον Κώστα Γαβρά. Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και στο καστ λαμβάνει μέρος- σχεδόν τιμής ένεκεν με ελάχιστα λεφτά- η αφρόκρεμα του γαλλικού Σινεμά: Ιβ Μοντάν (Λαμπράκης), Ζαν Λουί Τρεντινιάν (Σαρτζετάκης), Ζακ Περέν (ρεπόρτερ) και Ειρήνη Παπά (σύζυγος Λαμπράκη). Με δυο λόγια: Στις 22 Μαΐου του 1963 στη Θεσσαλονίκη- σε μια άκρως ταραγμένη στιγμή ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης, πρωτοπόρος στις πορείες Αφοπλισμού και Ειρήνης, δέχεται θανάσιμα κτυπήματα από σκηνοθετημένη επίθεση με πρωταγωνιστή τον θρυλικό παρακρατικό Γκοτζαμάνη. Η ηγεσία της Αστυνομίας στο κουκούλωμα. Όμως ένας δαιμόνιος ρεπόρτερ ξεσκεπάζει τα γεγονότα και ύστερα από ανακριτική διαδικασία οι ένοχοι καταλήγουν σε δίκη. Μια προσωρινή, ανακουφιστική κάθαρση της τραγωδίας. Η συνέχεια ό,τι χειρότερο για την εύθραυστη Ελληνική Δημοκρατία. Ο Γκοτζαμάνης, η οργάνωση Καρφίτσα, το παρακράτος στην εξουσία!".
Η άποψή μου: στους νεότερους φίλους που δεν έχει τύχει να το δούν, το συνιστώ άνευ ετέρου! Πρόκειται για μία εμβληματική ταινία, εγώ την είχα δει το 1985, όταν ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου είχε "ξαποστείλει" τον γέρο Καραμανλή, θείο του αρχι-άχρηστου απερχόμενου πρωθυπουργού, προτείνοντας ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον αρεοπαγίτη Χρήστο Σαρτζετάκη, ανακριτή της υπόθεσης Λαμπράκη, που είχε αντιταχθεί στο παρακράτος της Δεξιάς και είχε ανακαλύψει τους δολοφόνους του βουλευτή της ΕΔΑ. Και μόνον η μουσική του Μ. Θεοδωράκη σε ξεσηκώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου