Σας πήρανε χαμπάρι όλοι...

Το παρακάτω άρθρο είναι του δημοσιογράφου Αγγελου Στάγκου από το Reporter.gr και μου το επισήμανε ο φίλος blogger Δημήτρης, ο οποίος δυστυχώς δεν έχει open profile για να παραπέμψω στη σελίδα του. Είναι τόσο ενδιαφέρον, που πέραν από σχόλιο, το αναρτώ και ως ξεχωριστό post.

Ο Στάγκος, παλιός αρχισυντάκτης της "Καθημερινής" και πρώην πρόεδρος της ΕΡΤ, μόνον ψηφοφόρος του Πασόκ δεν είναι! Και όμως, ως σοβαρός άνθρωπος και δημοσιογράφος, μπορεί να παρατηρήσει και να σχολιάσει 5 πράγματα που τα βλέπουμε όλοι μας, αλλά όχι οι Πρετεντεράκοι του MEGA. Διαβάστε:

Για κάποιους λόγους, εμφανίζονται τελευταία δημοσκοπήσεις που μυρίζουν:

Είναι γενικά αποδεκτό ότι οι δημοσκοπήσεις αποτελούν ένα εργαλείο, χρήσιμο σε πολλούς τομείς, μεταξύ των οποίων στην αγορά προϊόντων, στις επιδόσεις των υπηρεσιών, στη διαφήμιση, στην πολιτική. Χρησιμοποιούνται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, αλλά ειδικά στην πολιτική (εννοούμε τις σύγχρονες και ώριμες δημοκρατίες πάντα) χρησιμοποιούνται με κάποια περίσκεψη και φειδώ. Αφ΄ ενός για να μην υποκαταστήσουν την βούληση των πολιτών, αλλοτριώνοντας ταυτόχρονα και το πολίτευμα και αφ΄ ετέρου γιατί δεν έχει νόημα η συνεχής μέτρηση της δημοτικότητας μίας κυβέρνησης. Αφήστε που κοστίζει κιόλας μία δημοσκόπηση στη βάση ενός επαρκούς κα αντιπροσωπευτικού δείγματος.

Όπως και τόσα άλλα πράγματα, στην Ελλάδα έχουμε παρεξηγήσει προφανώς τόσο τη χρήση, όσο και τη χρησιμότητα των δημοσκοπήσεων στην πολιτική. Παραγγέλλονται συνεχώς δημοσκοπήσεις από κόμματα, κανάλια, εφημερίδες και άλλους φορείς, αλλά ο πρωταθλητής είναι βέβαια η κυβέρνηση. Ειδικά η σημερινή κυβέρνηση αποφασίζει και πορεύεται με αποκλειστικό γνώμονα τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Στη χώρα μας, οι δημοσκοπήσεις δεν είναι ένα εργαλείο στην άσκηση πολιτικής. Δεν μετρά απλά τις σκέψεις και τις τάσεις της κοινής γνώμης για να τις καταγράψει μία δεδομένη στιγμή. Είναι καθοδηγητής και ταυτόχρονα όπλο επηρεασμού της κοινής γνώμης, όπως τουλάχιστον χρησιμοποιούνται τον τελευταίο καιρό.

Είναι γνωστό ότι ο σχεδιασμός της κυβέρνησης μετά τον ανασχηματισμό προέβλεπε μία επικοινωνιακή δραστηριοποίηση του κ. Καραμανλή για να πείσει ότι κυβερνά (στην πραγματικότητα ουσιαστικά τη χώρα την κυβερνά ο νέος«αντ΄ αυτού», ο κ. Σουφλιάς), σε συνδυασμό με παροχές. Ο στόχος είναι το κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. για να γίνουν εκλογές που θα φέρουν ή οριακά πρώτη την κυβερνητική παράταξη ή πρώτο το ΠΑΣΟΚ, χωρίς όμως αυτοδυναμία. Προς το παρόν, το σχέδιο δεν φαίνεται να στέφεται με επιτυχία γιατί δεν πολυκλείνει η ψαλίδα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κάνουν η κυβέρνηση και κάποιοι αυτόκλητοι υποστηρικτές της. Σε αυτούς συγκαταλέγονται δημοσκόποι, δημοσιογράφοι, κανάλια και εφημερίδες.

Αν και δεν είναι εύκολο να αμφισβητήσει κανείς τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, αν δεν γνωρίζει ακριβώς το δείγμα και τη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, τελευταία παρατηρούνται περίεργα πράγματα. Δεν πρόλαβε να γίνει ανασχηματισμός και εμφανίστηκε σε κανάλι τηλεφωνική δημοσκόπηση με προφανή σκοπό να πείσει ότι ο πληθυσμός είδε πολύ θετικά τις αλλαγές. Ο δημοσκόπος μάλιστα έφτασε στο σημείο να απαντά και να αναλύει άλλα αντί άλλων στις ερωτήσεις που του τέθηκαν. Και επειδή όπως είπαμε το κλείσιμο της ψαλίδας δεν είναι ακόμη το αναμενόμενο, επιλέχτηκε μία άλλη τακτική. Να εμφανίζεται ο κ. Καραμανλής να γίνεται όλο και πιο ... «καταλληλότερος» για πρωθυπουργός από τον κ. Παπανδρέου, μήπως και τελικά πεισθεί και ο λαός!

Δεν ισχυρίζομαι ότι ο κ. Παπανδρέου θέλγει τα πλήθη ως ηγέτης. Οι αδυναμίες του είναι γνωστές και χιλιοειπωμένες και ο άνθρωπος δεν αλλάζει στα πενήντα του. Δεν μπορώ ωστόσο και να καταλάβω πως είναι δυνατόν να ενισχύεται η εικόνα του κ. Καραμανλή όταν έχει αποτύχει καραμπινάτα κατά γενική ομολογία, όταν αργεί τόσο να πάρει αποφάσεις, όταν την κυβέρνησή του την χαρακτηρίζουν η ανικανότητα και τα σκάνδαλα, όταν συνεχώς παραδέχεται ότι έκανε λάθη, όταν οι επιλογές των προσώπων που κάνει έχουν αποδειχθεί η μία χειρότερη από την άλλη, όταν γενικά κυβερνά μέσω άλλων, όταν η πρωθυπουργία του έχει σαν αυτοσκοπό τηνδιατήρηση της εξουσίας και όταν του είναι αδύνατον να αρθεί στο ύψος των απαιτήσεων του αξιώματός του. Και ούτε ο κ. Καραμανλής μπορεί να αλλάξει στα πενήντα του, χώρια που τον δοκιμάσαμε πέντε χρόνια τώρα και ξέρουμε πια τις δυνατότητές του.

Με λίγα λόγια, αυτό τον καιρό έχω κάθε λόγο να είμαι εξαιρετικά καχύποπτος απέναντι στις δημοσκοπήσεις. Μυρίζουν εξαιρετικά μεθόδευση...

Αγγελος Στάγκος
astagkos@reporter