Ηθελα να κάνω κι εγώ ανάρτηση για το χθεσινό πρωτοσέλιδο της "Ελευθεροτυπίας" και το ρεπορτάζ της Αριστέας Μπουγάτσου, αλλά με πρόλαβε ο Αλέκος στο δικό του μπλογκ (alzap). Ετσι, αναδημοσιεύω το σχόλιό του διότι με καλύπτει απόλυτα:
Το σημερινό άρθρο της Αριστέας Μπουγάτσου στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ είναι αποκαλυπτικό για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι γιατί αποκαλύπτει πολλά για το πολιτικό μας σύστημα και τους πολιτικούς αλλά και για τη Δικαιοσύνη και τους δικαστικούς.
Ένας πολιτικός, ο Κώστας Λαλιώτης, έδωσε μια σκληρή και εν πολλοίς άνιση μάχη. Καταδεικνύοντας για άλλη μια φορά τη μεγάλη αλήθεια. Ότι όποιος είναι καθαρός δεν φοβάται να συγκρουστεί δημόσια και ανοιχτά με την αλητεία και την παρακμή. Ότι σε τελική ανάλυση το σλόγκαν ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ δεν ισχύει.
Όταν πριν 7 περίπου χρόνια ο Κώστας Λαλιώτης αποκάλυψε και κατήγγειλε στην δικαιοσύνη την ύπαρξη της ΜΑΥΟ, της υπεράκτιας εταιρείας που λειτουργούσε ως αγωγός για την εισροή εκατομμυρίων δολαρίων βρώμικου πολιτικού χρήματος στα ταμεία της Νέας Δημοκρατίας, πολλοί τον αντιμετώπισαν ως τον "τρελό του χωριού" γιατί τόλμησε να έρθει αντιμέτωπος με την Αγία Οικογένεια και τον αρχιερέα της τον Μητσοτάκη.
Άλλοι θεώρησαν ότι πρόκειται για τουφεκιά στον αέρα και ότι ο Λαλιώτης δεν θα επιμείνει.
Ο Κώστας Λαλιώτης ωστόσο επέμεινε και σήκωσε το βάρος αυτής της ιστορίας μόνος του απέναντι στους φανερούς και αφανείς μηχανισμούς της οικογένειας Μητσοτάκη. Ο Σημιτικός κύκλος στο ΠΑΣΟΚ, απολύτως κυρίαρχος τότε, δεν επιθυμούσε να διαταράξει τις καλές του σχέσεις με τον Μητσοτάκη και τις δυνάμεις, ντόπιες και ξένες, που στήριζαν και στηρίζουν την Αγία Οικογένεια.
Ο εισαγγελέας Δ. Παπαγγελόπουλος αρνήθηκε να ανοίξει τους λογαριασμούς της ΜΑΥΟ και έβαλε την υπόθεση στο αρχείο ξεπλένοντας έτσι τον Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 2003 ο Σημίτης ζήτησε την παραίτηση του Κώστα Λαλιώτη από τη θέση του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ. Ο Λαλιώτης πλήρωσε την έντονη ενόχληση του τότε πρωθυπουργού τόσο για την υπόθεση ΜΑΥΟ όσο και για την μαχητική παρουσία του ΠΑΣΟΚ και του ίδιου, ως Γραμματέα του Κινήματος, στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ.
Σήμερα έχει σημασία να ξαναδιαβάσουμε τις δηλώσεις Λαλιώτη το 2002.
Αναρωτιέμαι αν σήμερα, μετά την αποκάλυψη της Αριστέας Μπουγάτσου, κοιτώντας τον καθρέφτη ο κ. Παπαγγελόπουλος βλέπει το πρόσωπό του έντονα κόκκινο. Ειλικρινά του το εύχομαι…
Σχόλιο δικό μου: γιατί να ντραπεί ο κ. Παπαγγελόπουλος βρε Αλέκο? Ντράπηκε ο Κόκκινος για το διασυρμό του Ανδρέα και το θάνατο του Κουτσόγιωργα? Ντράπηκαν οι δικαστές το Εκλογοδικείου όταν έκλεβαν τις έδρες από το Κίνημα για να βγει βουλευτής ο θείος Αχιλλέας? Ντράπηκε ο Δωρής για την παραπομπή Ανωμερίτη και λοιπών διοικητών ΔΕΚΟ επί Πασόκ, που αθωώθηκαν οι άνθρωποι ... 100 φορές και συνεχώς τους ξαναπαραπέμπουν? Ζήτησε ποτέ κανείς συγγνώμη από τον Λούβαρη, που κατασυκοφαντήθηκε? Ντράπηκαν οι επιλήσμονες του καθήκοντός τους δικαστικοί όταν παρέπεμπαν τους Νίκο Αθανασόπουλο και Σούλη Αποστολόπουλο για το γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι, τη στιγμή που ήταν πασίγνωστο ότι ΟΛΕΣ οι χώρες της ΕΟΚ εφάρμοζαν τις ίδιες τακτικές? Ντράπηκαν οι Ντογιάκοι και οι Σανιδάδες?
Ένας πολιτικός, ο Κώστας Λαλιώτης, έδωσε μια σκληρή και εν πολλοίς άνιση μάχη. Καταδεικνύοντας για άλλη μια φορά τη μεγάλη αλήθεια. Ότι όποιος είναι καθαρός δεν φοβάται να συγκρουστεί δημόσια και ανοιχτά με την αλητεία και την παρακμή. Ότι σε τελική ανάλυση το σλόγκαν ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ δεν ισχύει.
Όταν πριν 7 περίπου χρόνια ο Κώστας Λαλιώτης αποκάλυψε και κατήγγειλε στην δικαιοσύνη την ύπαρξη της ΜΑΥΟ, της υπεράκτιας εταιρείας που λειτουργούσε ως αγωγός για την εισροή εκατομμυρίων δολαρίων βρώμικου πολιτικού χρήματος στα ταμεία της Νέας Δημοκρατίας, πολλοί τον αντιμετώπισαν ως τον "τρελό του χωριού" γιατί τόλμησε να έρθει αντιμέτωπος με την Αγία Οικογένεια και τον αρχιερέα της τον Μητσοτάκη.
Άλλοι θεώρησαν ότι πρόκειται για τουφεκιά στον αέρα και ότι ο Λαλιώτης δεν θα επιμείνει.
Ο Κώστας Λαλιώτης ωστόσο επέμεινε και σήκωσε το βάρος αυτής της ιστορίας μόνος του απέναντι στους φανερούς και αφανείς μηχανισμούς της οικογένειας Μητσοτάκη. Ο Σημιτικός κύκλος στο ΠΑΣΟΚ, απολύτως κυρίαρχος τότε, δεν επιθυμούσε να διαταράξει τις καλές του σχέσεις με τον Μητσοτάκη και τις δυνάμεις, ντόπιες και ξένες, που στήριζαν και στηρίζουν την Αγία Οικογένεια.
Ο εισαγγελέας Δ. Παπαγγελόπουλος αρνήθηκε να ανοίξει τους λογαριασμούς της ΜΑΥΟ και έβαλε την υπόθεση στο αρχείο ξεπλένοντας έτσι τον Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 2003 ο Σημίτης ζήτησε την παραίτηση του Κώστα Λαλιώτη από τη θέση του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ. Ο Λαλιώτης πλήρωσε την έντονη ενόχληση του τότε πρωθυπουργού τόσο για την υπόθεση ΜΑΥΟ όσο και για την μαχητική παρουσία του ΠΑΣΟΚ και του ίδιου, ως Γραμματέα του Κινήματος, στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ.
Σήμερα έχει σημασία να ξαναδιαβάσουμε τις δηλώσεις Λαλιώτη το 2002.
Αναρωτιέμαι αν σήμερα, μετά την αποκάλυψη της Αριστέας Μπουγάτσου, κοιτώντας τον καθρέφτη ο κ. Παπαγγελόπουλος βλέπει το πρόσωπό του έντονα κόκκινο. Ειλικρινά του το εύχομαι…
Σχόλιο δικό μου: γιατί να ντραπεί ο κ. Παπαγγελόπουλος βρε Αλέκο? Ντράπηκε ο Κόκκινος για το διασυρμό του Ανδρέα και το θάνατο του Κουτσόγιωργα? Ντράπηκαν οι δικαστές το Εκλογοδικείου όταν έκλεβαν τις έδρες από το Κίνημα για να βγει βουλευτής ο θείος Αχιλλέας? Ντράπηκε ο Δωρής για την παραπομπή Ανωμερίτη και λοιπών διοικητών ΔΕΚΟ επί Πασόκ, που αθωώθηκαν οι άνθρωποι ... 100 φορές και συνεχώς τους ξαναπαραπέμπουν? Ζήτησε ποτέ κανείς συγγνώμη από τον Λούβαρη, που κατασυκοφαντήθηκε? Ντράπηκαν οι επιλήσμονες του καθήκοντός τους δικαστικοί όταν παρέπεμπαν τους Νίκο Αθανασόπουλο και Σούλη Αποστολόπουλο για το γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι, τη στιγμή που ήταν πασίγνωστο ότι ΟΛΕΣ οι χώρες της ΕΟΚ εφάρμοζαν τις ίδιες τακτικές? Ντράπηκαν οι Ντογιάκοι και οι Σανιδάδες?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου