Την ώρα που στις 30/6 με 2/7 συνέρχεται στην Αθήνα το Συνέδριο της "Σοσιαλιστικής Διεθνούς" και ο Γιώργος θα εκλεγεί εκ νέου Πρόεδρος της μεγάλης αυτής διεθνούς πολιτικής δύναμης, η ... τσιβδή κυρία που απέτυχε να εκλεγεί νομάρχης και νικήθηκε από την Φώφη Γεννηματά (κι έκτοτε το πήρε επί πόνου!), αλλά (χάρη στους χαχόλους ψηφοφόρους της ΝΔ) εκλέχθηκε βουλευτής, θυμήθηκε να κάνει ερώτηση στη Βουλή παραπονούμενη γιατί η Νομαρχία Αθηνών αποφάσισε, με νόμιμες διαδικασίες στο νομαρχιακό συμβούλιο, να επιδοτήσει τη διοργάνωση. Προφανώς, η εν λόγω αποτυχήσασα κυρία δεν μπορεί να καταλάβει την ωφέλεια για το διεθνές κύρος της χώρας μας από τη διοργάνωση μίας τέτοιας συνάντησης τόσων κομμάτων της υφηλίου, εκ των οποίων πολλά είναι και κυβερνώντα κόμματα στη χώρα τους.Πώς να το καταλάβει? Αφού ο αρχηγός της ... προάγει τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μας κάνοντας κουμπαριές με τον Ερντογάν και απουσιάζοντας από όλα τα διεθνή φόρα!
Την απάντηση, όμως, της την έδωσε πληρωμένη ένας ομοϊδεάτης της! Ο Πρόεδρος της Βουλής, κ. Σιούφας, φαίνεται ότι διαθέτει νοημοσύνη κατά τι μεγαλύτερη από αυτήν της κας Πιπιλή, αφού έσπευσε να δηκώσει ότι θα υποστηρίξει και οικονομικά και με κάθε άλλο τρόπο τη μεγάλη συνάντηση της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» στην Αθήνα, προφανώς αντιλαμβανόμενος ο άνθρωπος τη σημασία μίας τέτοιας διοργάνωσης.
Κυρία Πιπιλή, όπως θα έλεγε και μία συνάδερφός σας, είστε ο ... ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΟΣ κρίκος! Ξου!
11 σχόλια:
Για να το καταλάβει αυτό Στέλιο θα πρέπει να διαβάσει ξένες εφημερίδες. Για να διαβάσει ξένες εφημερίδες πάλι, πρέπει να μπορεί!
Δυστυχώς αυτοί που κανονίζουν τις τύχες της χώρας, αλλά και αυτοί που θέλουν να κανονίζουν τις τύχες της χώρας, έχουν φτάσει μέχρι το Λαγκαδά/Ελευσίνα. Μέχρι εκεί φτάνει και το μυαλό τους. Παραπάνω απλά δεν ΜΠΟΡΕΙ!
Οπότε θεωρώ άδικο να τους κατηγορείς. Το να μην είναι κάποιος αρκετά έξυπνος για να κάνει απλούς συλλογισμούς δεν πρέπει να το κατηγορούμε!
Καλή εβδομάδα να έχουμε!
@Ndn: Νίκο, αν ΔΕΝ μπορεί, όπως ορθά λες, να καθήσει σπίτι της και να καθαρίζει φασολάκια. Οχι να μου θέλει να είναι και δημόσιο πρόσωπο! Χεβ α νάϊς γουήκ του! (πώς την ομιλώ την αγγλική ε?) :)
ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΠΙΛΗ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΚΑΙ Ο ΤΣΟΥΚΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΜΙΖΕΡΗ ΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ "ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ" ΤΙΠΟΤΑ;
(και φυσικά ζητάμε συγνώμη αν είμαστε εκτός συχνότητας, αλλά τη γνώμη μας θα την πούμε και ευχαριστούμε για τη φιλοξενία).
Η ΣΟΣΙΑΛΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΤΟ 23ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΤΗΣ "ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ"
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΕΙΑ
Σήμερα αρχίζει στην Αθήνα το 23ο Συνέδριο της λεγόμενης "Σοσιαλιστικής Διεθνούς". Στην πραγματικότητα πρόκειται για τη "Διεθνή της Σοσιαλδημοκρατίας", η οποία έχει προπολλού χρόνου εγκαταλείψει τη στρατηγική για τη σοσιαλιστική προοπτική της κοινωνίας και "αναζητά" κάποιον "καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο" στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
Προβλέπονται για συζήτηση μια σειρά από σημαντικά θέματα, όπως αυτό για το Περιβάλλον, τη Φτώχεια και τη Μετανάστευση.
Δεν πιστεύουμε πως οι εισηγητές θα συσχετίσουν αυτά τα θέματα με τον καπιταλισμό και πολύ περισσότερο απίθανη φαίνεται να είναι η συζήτηση για το ρόλο του Σοσιαλιστικού Κινήματος σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης του πιό μανιακού καπιταλισμού στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Μιά ακόμα χαμένη ευκαιρία για όσους έχουν ακόμα ψευδαισθήσεις για το ρόλο της Σοσιαλδημοκρατίας. Μια ακόμα χαμένη ευκαιρία για τους Λαούς. Μια ακόμα χαμένη ευκαιρία για την Ανθρωπότητα.
Αλλά και μια ευκαιρία για προβληματισμό και για οραματισμό ενός καλύτερου κόσμου, πέρα από το νεοφιλελευθερισμό, τη σοσιαλδημοκρατία και το τριτοτεταρτοδιεθνιστικό μοντέλο, μια ευκαιρεία ανασύνταξης των Λαϊκών Δυνάμεων, των Δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού για ένα κόσμο της Άμεσης Δημοκρατίας και του Οικουμενικού Σοσιαλιστικού Ουμανισμού.
Η ανατροπή του καπιταλισμού δεν είναι μόνο αναγκαία αλλά είναι και αναπόφευκτη, όσο κι' αν η Σοσιαλδημοκρατία προσπαθεί το αντίθετο.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟ
www.infonewhumanism.blogspot.com
www.epithesh.blogspot.com
www.globala.blogspot.com
@κώστας λάμπος: εγώ φιλοξενώ την ρομαντική και καλοπροαίρετη άποψή σας, αν και βρίσκω ολίγον τι παλιοκομμουνιστικούς όλους αυτούς τους ρομαντισμούς περί διεθνούς επανάστασης και δε συμμαζεύεται. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η αστική δημοκρατία δεν μπορεί να καταλυθεί ως σύστημα, προσωπικά πιστεύω ευτυχώς! Το ζήτημα είναι να πλησιάζει στο λεγόμενο κοινωνικό κράτος των πολιτών.
Αγαπητέ μου φίλε Στέλιο Μ.,
1. Σε ευχαριστώ για τη φιλοξενία και για την απάντηση. Μερικές παρατηρήσεις:
2. Η αποαστασιοποίησή σου από « παλαιοκομουνιστικούς ρομαντισμούς περί διεθνούς επανάστασης κλπ», παραπέμπει σε λογική αναλογία σε «νεοκομουνιστικό ρεαλισμό» σύμφωνα με τον οποίο «η αστική δημοκρατία δεν μπορεί –και ευτυχώς- να καταλυθεί ως σύστημα»;
3. Αν και η έκφραση «παλαιοκομουνιστικός ρομαντισμός» ακούγεται ως αφορισμός , θα μου επιτρέψεις να σου θυμίσω πως το όνειρο του Τρωγλοδύτη ήταν να βγει από τα σπήλαια στο φως της μέρας για να επιβιώσει και να δημιουργήσει τον εαυτό του. Το όνειρο του Σκλάβου ήταν να απαλλαγεί από τη σκλαβιά και να ζήσει ελεύθερος. Το όνειρο του δουλοπάροικου ήταν να απαλλαγεί από τον Φεουδάρχη και να ζήσει ελεύθερος. Το όνειρο του Εργάτη και γενικότερα του μισθωτού είναι να απαλλαγεί από τη μισθωτή δουλεία και να ζήσει σε μια κοινωνία ελεύθερων-συνεργαζόμενων ανθρώπων που ως κοινωνία θα σέβονται τη Φύση , τη Ζωή και την Ελευθερία σε συνθήκες Ισότητας, γιατί σε συνθήκες ανισότητας , όπως διδάσκει η μέχρι τώρα ιστορία της Ανθρωπότητας , δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική Ελευθερία.
4. Στη σύγχρονη Αστική Δημοκρατία, που δεν είναι «το κράτος του Δήμου», αλλά η δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου τα πράγματα έχουν φτάσει στο αδιέξοδο για την Ανθρωπότητα συνολικά, αφού ο πλανήτης κινδυνεύει, η ζωή καταστρέφεται, οι ανθρώπινες αξίες καταρρακώνονται, τα 9/10 των συγκατοίκων μας στο διαστημόπλοιο Γη φυτοζωούν-λιμοκτονούν κλπ. κλπ., όπως ο ίδιος ο ΟΗΕ δηλώνει, κι’ αυτό γιατί μια απειροελάχιστη μειοψηφία επιβάλλει στην Ανθρωπότητα με την πολύμορφη βία της εξουσίας της την άγνοια, την ανισότητα, το Φόβο, την υποταγή.
5. Η κατάσταση είναι για τους περισσότερους πολίτες του πλανήτη εφιαλτική, που εκτονώνεται με ελεγχόμενες κοινωνικές συγκρούσεις, με τοπικούς πολέμους και κάθε τόσο και με παγκόσμιες ιμπεριαλιστικές πολεμικές περιπέτειες, που εμποδίζουν την πορεία για μια καλύτερη για όλους ζωή και συντηρούν ένα χυδαίο ταξικό οικονομισμό και μια πολιτική δικτατορία με αστικοδημοκρατική επίφαση κατασκευασμένη στα εργαστήρια του πολιτικού Μάρκετινγκ , των ΜΜΕ και με τη βοήθεια του πολιτικού χρήματος . Μια κατάσταση που θα δικαιολογούσε την πολιτική θέση για την αναγκαιότητα μιας κοινωνικής επανάστασης για την απελευθέρωση από τη μισθωτή σκλαβιά και το μύθο της Αστικής Δημοκρατίας με στόχο την πραγματική Δημοκρατία, την ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ , τη Δημοκρατία των ελεύθερων Ανθρώπων.
6. Η Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό δεν καταφεύγει σε βερμπαλισμούς και δεν απευθύνεται στο θυμικό και ποτέ δεν μίλησε για «επανάσταση», γιατί πιστεύει πως δεδομένων των συνθηκών η κατάληξη θα ήταν μια νέα αντεπανάσταση, δηλαδή μια νέα δουλεία. Μιλάμε όμως για την επανάσταση της Γνώσης, με φορείς τις Δυνάμεις της Εργασίας, των Επιστημών και του Πολιτισμού, που θα οδηγήσει σε μια Νέα τοπική, εθνική, Οικουμενική Συνείδηση, σε ένα καλύτερο κόσμο, σε ένα Νέο Οικουμενικό Ουμανιστικό Πολιτισμό. Προφανώς αυτό, όσο άσχετος και να είναι κάποιος, δεν έχει καμιά σχέση με τον «παλαιοκομουνιστικό ρομαντισμό», όπως εσύ τον κατανοείς και μάλλον τον εννοείς λαθεμένα.
7. Μόνο ένα αστικό οικονομικό-κοινωνικό Είναι και μάλιστα παλαιοκαπιταλιστικού ρεαλισμού θα δικαιολογούσε στη σημερινή ιστορική συγκυρία, μια απόλυτη ταύτιση με την Αστική Δημοκρατία και μάλιστα όταν ο δημιουργός της, το Κεφάλαιο, στη σημερινή φάση ανάπτυξής του, τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, αρχίζει να σπρώχνει την Αστική Δημοκρατία στο περιθώριο, γιατί γνωρίζει πως δεν πείθει, δεν μπορεί να παραπλανά και γι’ αυτό επεξεργάζεται άλλες λύσεις για να «κουμαντάρει τους πεινασμένους», αλλά και τους αφελείς οπαδούς της Αστικής Δημοκρατίας, που σε συνθήκες μανιακού καπιταλισμού ζητάνε «κοινωνικό κράτος» και «καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο».
8. Αγαπητέ μου φίλε Στέλιο Μ. η Νέα Ελευθερία του Ανθρώπου, ένας καλύτερος κόσμος προϋποθέτει το θάνατο των μύθων που συντηρούν τη σημερινή βαρβαρότητα, κι’ όπως βλέπω το παλεύεις, μόνο που νομίζω συμπτωματολογικά. Το κακό όμως χτυπιέται στη ρίζα του και η άγνοια με τη γνώση. Την επιστημονικά έγκυρη και κοινωνικά χρήσιμη Γνώση , η οποία για να γίνει κτήμα του κάθε πολίτη , δύναμη επαναστατικής ανατροπής και δημιουργός ενός καλύτερου κόσμου, χρειάζεται τον πλατύ και υπεύθυνο Διάλογο, στον οποίο ο καθένας μας καταθέτει τον οβολό του χωρίς αφορισμούς, ειρωνείες και εξυπναδούλες, όπως αυτή «να καθίσει σπίτι της να καθαρίσει φασολάκια», γιατί διαφωνώ με κάποιον σημαίνει τον σέβομαι σαν συνάνθρωπο και αντιπαραθέτω τα δικά μου επιχειρήματα, αν όχι για να τον μεταπείσω, τουλάχιστο για να πείσω εκείνους που αυτός παραπλανά.
Έτσι καταλαβαίνουμε εμείς οι Ουμανιστές το Διάλογο και την Προοδευτικότητα για να μην πω την Αριστεροσύνη, γιατί έχει τόσο ταλαιπωρηθεί και σε ευχαριστούμε και πάλι για τη νέα φιλοξενία.
Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος
Για να σε διευκολύνω για τα πιστεύω μας σου επισυνάπτω το παρακάτω κείμενο, για να δεις πως βιάστηκες να αφορίσεις το ρομαντισμό μας.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟ
www.epithesh.blogspot.com
www.globala.blogspot.com
www.picturesforwords.blogspot.com
www.infonewhumanism.blogspot.com
e-mail: prodial21@gmail.com
Ο ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 21ουΑΙΩΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣ
Κώστας Λάμπος
Λόγος περί Ουμανισμού-Ανθρωπισμού , με την έννοια της ‘ηθικής’ της εκάστοτε άρχουσας τάξης, της ‘φιλανθρωπίας των αρχόντων’, της ‘παιδείας’ κ.λπ., γίνεται από την κλασική αρχαιότητα, το σκοταδιστικό χριστιανικό μεσαίωνα, τα απολυταρχικά και φασιστικά καθεστώτα, μέχρι και την Pax Americana, που με τους ‘ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς’ της θέλει να επιβάλλει την παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου .
Ο Μαρξ αντέταξε, απέναντι στην αφηρημένη έννοια του υποκριτικού ‘ουμανισμού’ των εξουσιαστών, την έννοια του «συγκεκριμένου, του εμπράγματου Ουμανισμού», η αναζήτηση του οποίου θα μπορούσε να οδηγήσει τους εξουσιαζόμενους στην απελευθέρωση και τον άνθρωπο στην αληθινή ανθρώπινη φύση του. Ο Heidegger μίλησε για τον «Ανθρωπισμό του Είναι», όπου όμως «ο άνθρωπος νοείται όχι ως σχεδιάζων (Entwerfender), αλλά ως σχεδίασμα (Entwurf)».
Επειδή είναι προφανές πως ο Χάιντεγκερ αναφέρονταν στο ‘καπιταλιστικό είναι’, όπου ο άνθρωπος είναι ‘σχεδίασμα’, δηλαδή αντικείμενο εκμετάλλευσης, ενώ ο Μαρξ αναφέρονταν στον Ουμανισμό, όπου ο άνθρωπος θα είναι ο ‘σχεδιαστής’, δηλαδή το υποκείμενο της ιστορίας του και ο διαμορφωτής της αληθινής φύσης του, γι’ αυτό προτείνουμε να ξεκινήσουμε την αναζήτηση της φύσης και του χαρακτήρα του Νέου Ουμανισμού, του Ουμανισμού του 21ου Αιώνα από την προσέγγιση του Μαρξ, που αντιλαμβάνονταν τον Ουμανισμό όχι απλά ως ένα μεταβατικό μετακαπιταλιστικό ‘κοινωνικό σύστημα’, αλλά ως κάτι πολύ σημαντικότερο, ως ένα Νέο Οικουμενικό Πολιτισμό.
*
Πριν από μερικές δεκαετίες το επίκαιρο ερώτημα-κραυγή ήταν: ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ; Έκτοτε ο τότε 'υπαρκτός σοσιαλισμός' δεν έκανε, δυστυχώς, όπως πολλοί περίμεναν, ένα βήμα μπροστά, αλλά έκανε δύο βήματα πίσω και βρέθηκε στη θέση του μανιακού καπιταλισμού. Αντίθετα η βαρβαρότητα έκανε, από τότε, κάμποσα βήματα μπροστά και βρίσκεται σήμερα στη φάση της άγριας νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και του ηγεμονικού αμερικανισμού.
Το αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων οδήγησε την Ανθρωπότητα στο πιό κρίσιμο δίλημμα της ιστορίας της: Να συνεχίσει να εμπιστεύεται τον καπιταλισμό, που της υπόσχεται να την οδηγήσει ακόμα πιό βαθιά στη βαρβαρότητα, ή να τον ξεπεράσει, όπως έκανε μέχρι τώρα, στη βασανιστική διαδρομή της, με κάθε αντίστοιχο εκμεταλλευτικό σύστημα και να αναζητήσει νέους τρόπους κοινωνικής, τοπικής και οικουμενικής, συμβίωσης των ανθρώπων και των Λαών.
Όλο και περισσότερο γίνεται πιά κατανοητό, πως αυτός ο μανιακός, ο απάνθρωπος και συνειδητά καταστροφικός καπιταλισμός που διαπράττει καθημερινά εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας και του Πολιτισμού, πρέπει να δώσει τη θέση του σ' έναν καλύτερο κόσμο, πράγμα που προϋποθέτει:
• 1. Ανατροπή κάθε μορφής σκοταδισμού με την ανάπτυξη ενός κινήματος Νέου Διαφωτισμού, που θα οδηγήσει στην κοινωνικοποίηση της γνώσης και των επιστημών, στη διαμόρφωση μιάς νέας αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης και στην ανάπτυξη μιάς νέας ατομικής, κοινωνικής και οικουμενικής συνείδησης που θα εκφραστεί με ένα ρωμαλέο, ριζοσπαστικό, αντικαπιταλιστικό, οικουμενικό ουμανιστικό κίνημα.
• 2. Σταδιακή κατάργηση κάθε εξουσιαστικής και εκμεταλλευτικής δομής και των αντίστοιχων θεσμών, με την ανάπτυξη της Συμμετοχικής με την έννοια της Άμεσης Δημοκρατίας και την κοινωνικοποίηση όλων των διαδικασιών λήψης των αποφάσεων, και
• 3. Κατάργηση κάθε μορφής κοινωνικής ανισότητας, με την κατάργηση κάθε μορφής ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής και με την κοινωνικοποίηση όλων των μορφών του οικουμενικού πλούτου και όλων των διαδικασιών παραγωγής και διανομής των υλικών και των πνευματικών αγαθών.
*
Με αυτές τις βασικές προϋποθέσεις η Ανθρωπότητα θα καταφέρνει να ξεπερνά σταδιακά τον καπιταλισμό, σε όλες τις πιθανές εκδοχές του, να απελευθερώνει διανοητικές και κοινωνικές δυνάμεις και να αξιοποιεί τις σύγχρονες ασύλληπτες δυνατότητες που θα της επιτρέπουν να οραματίζεται και ταυτόχρονα να χτίζει ένα καλύτερο κόσμο στα πλαίσια ενός Οικουμενικού Ουμανιστικού Πολιτισμού.
Ο Μαρξ, στον οποίο πολλοί βιάστηκαν να φορτώσουν το τερατούργημα του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού και λάθρα βαφτισμένου 'σοσιαλισμού ή κομμουνισμού', έδειξε στην Ανθρωπότητα τους όρους εξέλιξης των κοινωνιών και τους νόμους ανάπτυξης των κοινωνικών συστημάτων και ιδιαίτερα του καπιταλισμού. Ο Μαρξ δεν ήταν 'προφήτης' και γι' αυτό έγραψε ελάχιστα για τη μετακαπιταλιστική πορεία της Ανθρωπότητας, για το Σοσιαλισμό, τον Κομμουνισμό και τον Ουμανισμό. Ο Μαρξ, όπως και κάθε άνθρωπος που ζει και γνωρίζει τον καπιταλισμό, ξέρει πως δεν πρέπει να είναι και επιθυμεί κάπως διαφορετική να είναι η αυριανή κοινωνία. Το πως όμως θα είναι η αυριανή κοινωνία θα το αποφασίζει η ίδια, σε συνδυασμό με τη δράση ή την αδράνεια άπειρων παραγόντων που συνδιαμορφώνουν τη δυναμική του κοινωνικού πεδίου και το 'γίγνεσθαι'. Ανάμεσα στις ελάχιστες θέσεις του Μαρξ για τη μετακαπιταλιστική πορεία της Ανθρωπότητας, συγκαταλέγεται και η παρακάτω:
"Το ξεπέρασμα του Θεού είναι το γίγνεσθαι του θεωρητικού Ουμανισμού...,το ξεπέρασμα της ατομικής ιδιοκτησίας…είναι το γίγνεσθαι του πρακτικού Ουμανισμού..., (και τα δυό μαζί) προϋπόθεση απαραίτητη για τον θετικό Ουμανισμό" .*
Προσωπικά εκτιμώ πως καλύτερο οδηγό δεν θα μπορούσε να βρει η Ανθρωπότητα για να εκφράσει την αγωνία και τους αγώνες της για μιά Νέα Ελευθερία, για έναν καλύτερο κόσμο. Φιλοσοφήστε το και καταθέστε τις απόψεις σας, σ' αυτό το διάλογο.
1. Μαρξ Καρλ, Χειρόγραφα 1844
@κώστας λάμπος:είναι προφανές ότι δεν μπορώ να απαντήσω σε ένα τέτοιο "σεντόνι" σαν τους λόγους του Φιντέλ Κάστρο! Δέχομαι την καλή σας πραίρεση, δε διαφωνώ με όσα λέτε, πλην όμως δε βλέπω πώς όλα αυτά θα γίνουν πραγματικότητα. Μην μου αρχίσεις "με την πάλη των τάξεων" κια διάφορα τέτοια που λέει η Αλέκα και μου σηκώνεται η τρίχα. Χειροπιαστά μπορείς να μου πεις πώς γίνονται πραγματικότητα?
Αγαπητέ μου φίλε Στέλιο Μ., ένας σοβαρός διάλογος, για οποιοδήποτε θέμα και πολύ περισσότερο για το θέμα που εδώ συζητάμε, έχει τις απαιτήσεις του και προϋποθέτει επιχειρηματολογία. Η συνθηματολογία και οι αφορισμοί (Κάστρο , Αλέκα κλπ. κλπ.) δεν είναι στοιχεία γόνιμου Διαλόγου.
Και η απαίτηση να απαντηθεί η απορία σου, γιατί "δεν βλέπεις πως αυτά με το οποία συμφωνείς μπορούν να γίνουν πράξη" έχει τρία αδύνατα σημεία:
1. Δεν διάβασες με προσοχή τις θέσεις μας που καταθέσαμε στο συγκεκριμένο Διάλογο, όπου γίνεται λόγος για "επανάσταση της γνώσης", για "νέα συνείδηση" κλπ. κλπ.
2. Αγνοεί πως η προφητεία δεν είναι στοιχείο ενός επιστημονικού Διαλόγου για την κοινωνική εξέλιξη και εμείς δεν ισχυριστήκαμε πως είμαστε προφήτες και
3. Υποτιμά την αυριανή κοινωνία, η οποία αφού ώριμα θα αποφασίσει να πραγματοποιήσει το επόμενο βήμα της ιστορικής διαδρομής της, θα αποφασίσει ταυτόχρονα και τον τρόπο, τον οποίο φυσικά κανένας μας δεν μπορεί να προβλέψει και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να δεσμεύσει με την "πρόβλεψή" του. Το κοινωνικό γίγνεσθαι δεν είναι πειραματικό εργαστήρι, αλλά μια δυναμική πορεία που διαμορφώνεται από άπειρους σταθμικούς και αστάθμητους παράγοντες στα πλαίσια του πεδίου του συσχετισμού και της σύγκρουσης των κοινωνικών δυνάμεων και κρίνεται από το αποτέλεσμα, το οποίο μπορεί να είναι θετικό ή και αρνητικό για το κοινωνικό σύνολο και την πρόοδο. Γι' αυτό όσο πιό ενημερωμένη και όσο πιό συνειδητή είναι μια κοινωνία τόσο πιό σίγουρες και πιό θετικές είναι οι επιλογές της. Αυτός είναι και ο λόγος που εμείς πιστεύουμε μόνο στην επανάσταση της γνώσης για να είναι τελικά και η κοινωνική αλλαγή μια ουσιαστική και γνωστική επανάσταση.
Συγνώμη για το νέο "σεντόνι", αλλά δεν μας αρέσει να κοροϊδευόμαστε και πολύ περισσότερο να κοροϊδεύουμε με συνθήματα. Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία και να είσαι καλά .
Κώστας Λάμπος
@κώστας λάμπος: μα σαφώς και η σκέψη μου έχει ...αδύνατα σημεία, όπως λες, διότι δεν κάθησα να κάνω μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση όλου του καπιταλισμού! Σου είπα απλά ότι προσωπικά με ενδιαφέρει με 10-20 μέτρα αιχμής να καλυτερέψει η καθημερινή ζωή του πολίτη, παρά να ανατραπεί όλο το σύστημα της αστικής δημοκρατίας με τα γνωστά αποτελέσματα που αντιμετωπίσαμε στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ. Σε ό,τι αφορά στους "αφορισμούς" περί Αλέκας, ναι! Είμαι εντελώς αρνητικός στις περιπτώσεις τέτοιων υποκριτικών κομμμάτων, όπως το ΚΚΕ, για το οποίο πιστεύω ότι είναι πιο ακροεξιό κι από το ΛΑΟΣ. Αυτά.-
Στέλιο,
σε παρακαλώ να ααντικαταστήσεις το προηγούμενο σχόλιό μου με αυτό, γιατί από παραδρομή υπάρχει σ' εκείνο μιά ανακρίβεια, περί λογοκρισίας,
για την οποία σου ζητώ συγνώμη.
Να είσαι καλά
Κ.Λ.
Αγαπητέ μου φίλε Στέλιο Μ.
Διάλογος σημαίνει τομή των λόγων και όχι παράλληλοι μονόλογοι.
Όσον αφορά τη μαρξιστική-λενινιστική (ιδιαίτερα τη λενινιστική) ανάλυση του καπιταλισμού, αυτή έγινε και οδήγησε στη γνωστή περιπέτεια του 'υπαρκτού σοσιαλισμού', ο οποίος δεν ήταν παρά ένας υπαρκτός κρατικός καπιταλισμός
Ο σύγχρονος καπιταλισμός όμως χρειάζεται μια σύγχρονη ανάλυση για να μπορέσει η Ανθρωπότητα να βγει από τα επικίνδυνα αδιέξοδα της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου. Αυτό βέβαια προϋποθέτει πως το σήμερα δεν το βλέπουμε μέσα από τα ματογυάλια του καπιταλιστικού χθες, όπως εσύ, ή του "σοσιαλιστικού" χθες, όπως οι υποτιθέμενοι αντίπαλοί σου με τους οποίους στις κρίσιμες στιγμές για το σύστημα συναντιέστε, (όχι βέβαια στην κυριολεξία, αλλά παραταξιακά) και συνεργάζεστε για να μείνουν τα πράγματα στον έλεγχο του Κεφαλαίου. Υπάρχει όμως και ο κόσμος της Εργασίας. Υπάρχει και άλλη εναλλακτική λύση...
Γι' αυτήν έχεις να πεις τίποτα, αν ανήκεις βέβαια στον κόσμο της Εργασίας. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Να είσαι καλά.
Κώστας Λάμπος
@κώστας λάμπος: βεβαίως και δεν είχα πρόθεση να σε ...λογοκρίνω, αφού σε τέτοιες ενέργειες π[ροχωρώ όταν το σχόλιο είναι υβριστικό ή δυσφημιστικό. Οσο και αν διαφωνούμε, τα σχόλιά σου είναι τεκμηριωμένα και κόσμια, οπότε δε θα είχα λόγο να σε...κόψω :) Ας πάμε τώρα στο θέμα της εργασίας: και βέβαια δουλεύω, είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, και όποια πελατεία έχω την απέκτησα με τις δικές μου δημόσιες σχέσεις και τη δική μου δουλειά. Θέλω να πω ότι δεν βρήκα έτοιμη την πελατεία λόγω πχ προηγούμενης ίδιας εργασίας των γονιών μου κλπ. Οπότε ξέρω καλά τί σημαίνει να στήσεις μία δουλειά, να κατορθώνεις να κουμαντάρεις έσοδα-έξοδα, να είναι παράλογη η εφορία μαζί σου. ΔΕΝ διαφωνώ με όσα λες. Διαφωνώ με την "μαρξιστική" ορολογία που χρησιμοποιείς. Εγώ είμαι άνθρωπος πρακτικός. ΠΩΣ θα γίνουν όσα μου λες, αυτό με ενδιαφέρει. Τα περί πάλης τάξεων, συστήματος, κεφαλαίου κλπ δεν μου λένε τίποτε πρακτικά. Αντιθέτως, μία ενέργεια όπως του Θαπατέρο στην Ισπανία, ο οποίος είναι αστός πολιτικός, η οποία ενέργεια καλυτέρευσε τη θέση της μητέρας, τη θέση του στρατευμένου, τη θέση του πολίτη, ΣΑΦΩΣ είναι ΕΜΠΡΑΚΤΗ (και όχι αναλύσεις!) απόδειξη του ότι μία μετρημένη και σοβαρή ΑΣΤΙΚΗ δημοκρατία μπορεί να μειώσει ή και να εξαφανίσει τις κοινωνικές διαφορές.
Αγαπητέ μου φίλε Στέλιο,
ένας μη διαπλεκόμενος "ελεύθερος επαγγελματίας" σε συνθήκες μανιακού καπιταλισμού και αυταρχικού αστικού-ταξικού κράτους δεν είναι παρά ένα "οιονεί εργάτης σε σχέση εξαρτημένης εργασίας", ο οποίος για να εξασφαλίζει τα προς το ζειν αναγκαία υποχρεώνεται να κάνει πράγματα που δεν τον εκφράζουν, που τον αγχώνουν, τον ταλαιπωρούν , τον αρρωσταίνουν και καμιά φορά τον στέλνουν στη φυλακή, ή στον "παράδεισο" και υπό αυτή την έννοια δεν μπορεί να ταυτίζεται με το Κεφάλαιο και το βάρβαρο "πολιτισμό¨ του.
Σέβομαι τις απόψεις σου και τη γνώμη σου για την 'αστική Δημοκρατία', αλλά διαφωνώ και είμαι βέβαιος πως κάποια στιγμή θα διαπιστώσεις πως τα πράγματα χρειάζονται ριζικές λύσεις , λύσεις που θα καλύπτουν όλους τους Πολίτες του Πλανήτη κι' όχι μόνο τους λίγους.
Το πως αυτό θα γίνει στην πράξη, στο ξανά' πα, θα το αποφασίσουν κάποια στιγμή οι πολλοί, όταν η γνώση θα έχει διαμορφώσει την αναγκαία οικουμενική συνείδηση ενός Νέου Ανθρωπισμού. Μέχρι τότε καλό είναι να προτιμά κανείς την 'αστική Δημοκρατία' από τη Δικτατορία και το φασισμό, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό γιατί τα σύνορα είναι δυσδιάκριτα και το Κεφάλαιο περιθωριοποιεί σταδιακά την 'αστική Δημοκρατία' επειδή για τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση η ‘αστική Δημοκρατία’ του πρώιμου καπιταλισμού αδυνατεί να καλύπτει τις θηριωδίες του, όπως το κουστουμάκι ενός μωρού αδυνατεί να καλύψει το κορμί ενός ενήλικα και μάλιστα θηριωδώς αναπτυγμένου.
Αν και δεν μίλησα ποτέ για 'ταξική πάλη' με την έννοια που το παρουσιάζεις, γιατί το Κεφάλαιο δεν απειλεί πιά μόνο την Εργασία, αλλά ολόκληρη την Ανθρωπότητα, τη Φύση και τους όρους της ύπαρξης της ίδιας της ζωής, εν τούτοις θα άξιζε να διερωτηθείς ποιός προκαλεί τις ταξικές, κοινωνικές, εθνικές και παγκόσμιες συγκρούσεις.
Αυτά τα λίγα σήμερα και σε ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία.
Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος
Δημοσίευση σχολίου