[ Διαστάσεις ] Τουρκία - Ελλάδα: 3-0
Του Μιχάλη Μητσού/ mmitsos@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 9 Απριλίου 2010
Αδέλφια, μη φοβάστε! Πριν από δέκα χρόνια, οι Τούρκοι ήταν σε πολύ χειρότερη θέση από μας και σήμερα μας κατατροπώνουν σε τρία μέτωπα. Είχαν βέβαια στη διάθεσή τους ένα μυστικό όπλο.
Το 2001, η Τουρκία βρισκόταν εν μέσω μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης. Το ΑΕΠ σημείωνε πτώση 5,7%, ο πληθωρισμός έφτανε το 54%, η φυγή κεφαλαίων προς το εξωτερικό ήταν μαζική και το τραπεζικό σύστημα στα όρια της κατάρρευσης. Η Ελλάδα, αντίθετα, έμπαινε θριαμβευτικά στην ευρωζώνη, με ανάπτυξη που έφτανε το 3,4% και παραγωγικότητα που ξεπερνούσε το 4,2%.
Μια δεκαετία σχεδόν μετά, η κατάσταση έχει αντιστραφεί. Τα δικά μας να μην τα πούμε για να μην ψυχοπλακωθούμε. Τα στοιχεία της Τουρκίας όμως, όπως τα περιγράφει η ιταλική οικονομική εφημερίδα Ιl Sole- 24 ore, είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Ο πληθωρισμός έχει ουσιαστικά τεθεί υπό έλεγχο (7,2%). Το έλλειμμα το 2009 ήταν 5,5%, το χρέος έφτανε το 50,8% του ΑΕΠ και, παρά την κρίση, η ανάπτυξη αναμένεται να φτάσει το 4,5%. Για να χρησιμοποιήσουμε ποδοσφαιρική ορολογία, η Αγκυρα νικά την Αθήνα 3-0.
Πώς έγινε αυτή η ανατροπή; Η Τουρκία χρησιμοποίησε δύο όπλα, εκ των οποίων το ένα δεν το έχουμε και το άλλο δεν το θέλουμε: την υποτίμηση του νομίσματός της (46%) και την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (πήρε δάνειο 25 δισ. δολαρίων, την ανανέωση του οποίου ανακοίνωσε μάλιστα πρόσφατα ότι δεν επιθυμεί). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποκατασταθεί γρήγορα η εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών: από το 2005 ώς το 2007 εισέρρευσαν στη χώρα 60 δισ. δολάρια, τρεις φορές περισσότερα απ΄όσα είχαν εισρεύσει την προηγούμενη εικοσαετία. Την ίδια ώρα, εμείς κάναμε πάρτι με δανεικά. Οπως λέει ο οικονομολόγος της Unicredit Τούλια Μπούκο, «η Ελλάδα δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει τα οφέλη από την εφαρμογή του ενιαίου νομίσματος. Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν προχώρησε στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για να σταματήσει την πτώση της ανταγωνιστικότητας της χώρας».
Ολα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια ότι η Τουρκία δεν έχει προβλήματα, και μάλιστα σοβαρά. Το εκπαιδευτικό της σύστημα πρέπει να βελτιωθεί, το εργατικό κόστος να μειωθεί, η γραφειοκρατία να περιοριστεί. Πρέπει να δοθεί τέλος στην αντιπαράθεση μεταξύ ισλαμιστών και κεμαλιστών, που απειλεί τη σταθερότητα της χώρας. Και, φυσικά, πρέπει να κλείσουν όσο το δυνατόν περισσότερα μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής. Στο πλαίσιο αυτού του γενικού στόχου διατυπώθηκε πρόσφατα από την τουρκική πλευρά προς την Ελλάδα η πρόταση για αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών, οι οποίοι αντιστοιχούν στο 2,8% του ΑΕΠ για την Αθήνα και στο 1,8% για την Αγκυρα. Χθες φαίνεται πως έγιναν κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Για το καλό της ειρήνης και για το καλό της οικονομίας, τα βήματα αυτά πρέπει να συνεχιστούν.
Από τα "Νέα"... Εκεί μας έφτασε ο άχρηστος κουμπάρος του Ερντογάν: να μην είμαστε ούτε καν σαν την Τουρκία!
Το 2001, η Τουρκία βρισκόταν εν μέσω μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης. Το ΑΕΠ σημείωνε πτώση 5,7%, ο πληθωρισμός έφτανε το 54%, η φυγή κεφαλαίων προς το εξωτερικό ήταν μαζική και το τραπεζικό σύστημα στα όρια της κατάρρευσης. Η Ελλάδα, αντίθετα, έμπαινε θριαμβευτικά στην ευρωζώνη, με ανάπτυξη που έφτανε το 3,4% και παραγωγικότητα που ξεπερνούσε το 4,2%.
Μια δεκαετία σχεδόν μετά, η κατάσταση έχει αντιστραφεί. Τα δικά μας να μην τα πούμε για να μην ψυχοπλακωθούμε. Τα στοιχεία της Τουρκίας όμως, όπως τα περιγράφει η ιταλική οικονομική εφημερίδα Ιl Sole- 24 ore, είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Ο πληθωρισμός έχει ουσιαστικά τεθεί υπό έλεγχο (7,2%). Το έλλειμμα το 2009 ήταν 5,5%, το χρέος έφτανε το 50,8% του ΑΕΠ και, παρά την κρίση, η ανάπτυξη αναμένεται να φτάσει το 4,5%. Για να χρησιμοποιήσουμε ποδοσφαιρική ορολογία, η Αγκυρα νικά την Αθήνα 3-0.
Πώς έγινε αυτή η ανατροπή; Η Τουρκία χρησιμοποίησε δύο όπλα, εκ των οποίων το ένα δεν το έχουμε και το άλλο δεν το θέλουμε: την υποτίμηση του νομίσματός της (46%) και την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (πήρε δάνειο 25 δισ. δολαρίων, την ανανέωση του οποίου ανακοίνωσε μάλιστα πρόσφατα ότι δεν επιθυμεί). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποκατασταθεί γρήγορα η εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών: από το 2005 ώς το 2007 εισέρρευσαν στη χώρα 60 δισ. δολάρια, τρεις φορές περισσότερα απ΄όσα είχαν εισρεύσει την προηγούμενη εικοσαετία. Την ίδια ώρα, εμείς κάναμε πάρτι με δανεικά. Οπως λέει ο οικονομολόγος της Unicredit Τούλια Μπούκο, «η Ελλάδα δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει τα οφέλη από την εφαρμογή του ενιαίου νομίσματος. Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν προχώρησε στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για να σταματήσει την πτώση της ανταγωνιστικότητας της χώρας».
Ολα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια ότι η Τουρκία δεν έχει προβλήματα, και μάλιστα σοβαρά. Το εκπαιδευτικό της σύστημα πρέπει να βελτιωθεί, το εργατικό κόστος να μειωθεί, η γραφειοκρατία να περιοριστεί. Πρέπει να δοθεί τέλος στην αντιπαράθεση μεταξύ ισλαμιστών και κεμαλιστών, που απειλεί τη σταθερότητα της χώρας. Και, φυσικά, πρέπει να κλείσουν όσο το δυνατόν περισσότερα μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής. Στο πλαίσιο αυτού του γενικού στόχου διατυπώθηκε πρόσφατα από την τουρκική πλευρά προς την Ελλάδα η πρόταση για αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών, οι οποίοι αντιστοιχούν στο 2,8% του ΑΕΠ για την Αθήνα και στο 1,8% για την Αγκυρα. Χθες φαίνεται πως έγιναν κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Για το καλό της ειρήνης και για το καλό της οικονομίας, τα βήματα αυτά πρέπει να συνεχιστούν.
Από τα "Νέα"... Εκεί μας έφτασε ο άχρηστος κουμπάρος του Ερντογάν: να μην είμαστε ούτε καν σαν την Τουρκία!
3 σχόλια:
Ορθιος,καπετάνιε:)
Χρόνια Πολλά...
Καλημερα σ.στελιο,ολα θα διορθωθουν,υπομονη χρειαζεται και μαλιστα αρκετη,προσωπικα εχω απολυτη εμπιστοσυνη στον Προεδρο μας και σε λιγους δυστυχως υπουργους.
Φιλικα Σοφια.
Δεν μπορεις να φανταστεις την χαρα μου οταν βλεπω καινουργια αναρτηση δικη σου και του Κρογια.
Το παίζουν εντελώς τρελοί.
Δεν ξέρουν τίποτα.
Και κατσουφιάζουν όταν τώρα τους «την λένε» λιγάκι, γιατί τα παιδιά ήταν και καλομαθημένα. Ο Λαζόπουλος, παραδείγματος χάριν, και η καθ’ ημάς «εμπριμέ αριστερά» (sic), επίσης παραδείγματος χάριν, στα χρόνια της Νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης σιωπούσαν μπροστά στον χοντρούλη και τα έβαζαν μόνο με το Γιώργο λες και ήταν εκείνος ο πρωθυπουργός και το ΠΑΣΟΚ το κυβερνών κόμμα…
Γίνανε οι εκλογές, τους φασκέλωσε ο ελληνικός λαός, φάγανε την κριτική τους για τα οικονομικά, βγάλανε από το κάδρο τον Καραμανλή (ξέρετε, τουρνέ ανά την ιταλική χερσόνησο, κτλ), εκλέξανε νέο αρχηγό και προσπαθήσανε να τραβήξουν τη διαχωριστική γραμμή της λήθης. Στις δραματικές στιγμές που περνάει η χώρα το απαράμιλλο ντουέτο Σαμαρά – Παναγιωτόπουλου κάνουν σάμπως να μην υπήρξε 6ετία Καραμανλή. Την ξέχασαν λες και έφαγαν σφοδρό χτύπημα στο κεφάλι ή λες κι τους έπιασε αλτσχάϊμερ.
Αντίθετα ασχολούνται με το πιστόλι του ΔΝΤ που εκπυρσοκρότησε μέσα στα χέρια του Παπανδρέου. Όλο το σημερινό πρόβλημα προέρχεται από το κωλοπίστολο: γι’ αυτό έχουν εκτιναχθεί τα spreads! Έτσι μας λέει ο «φιάκας» ο Πάνος, πίσω από τα μικρόφωνα και το βήμα του εκπροσώπου της Ρηγίλλης και ο Αντώνης ο κολοσσός των οικονομικών επιστημών (τύφλα να έχει ο Paul Samuelson)…
Έλα όμως που ο ψεύτης και ο κλέφτης δε χαίρονται και πολύ (κάποιες φορές). Τους την κάθισε η Eurostat πισοκολλήτα (να το πω έτσι, γιατί έχω ως άνθρωπος τις ανάποδες μου), καθώς τα ευρωπαϊκά μαμούνια κάθισαν και ξανατσεκάρισαν το ελληνικό οικονομικό θαύμα Αλογοσκούφη – Παπαναστασίου. (Θα τους θυμάστε τους δύο φωστήρες που μας έλεγαν ότι θα κλείσουμε το 2009 με έλλειμμα 6,2% για να πάει τελικά ο λογαριασμός στο απίστευτο 12,5%)
Ξέρετε λοιπόν τι διαπίστωσε η Eurostat; Το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας έφτασε τελικά στο 13,6%. Γι’ αυτό σήμερα χρεοκοπούμε! Εξαιτίας του ψεύδους των Greek Statistics, εξαιτίας της κυβερνητικής ασυνέπεια και ανεπάρκεια του Καραμανλή, εξαιτίας της διαφθοράς και του εκμαυλισμού θεσμών και δικαιοσύνης, εξαιτίας της διόγκωσης του δημόσιου τομέα με κομματικά ρουσφέτια, …
13,6% κύριε Σαμαρά!
Έχετε να μας πείτε τίποτα περί ΔΝΤ και περιστρόφων;
(Καιρός να σταματήσετε τις παπάρες, τα ψέματα και την κάλυψη στον Καραμανλή)
13,6 και μας καίει Αντώνακη μου, θα έλεγε η φουκαριάρα η Μάρω Κοντού…
Γιατί η πλουτοκρατία έχει καβάτζες κύριε Αντωνάκη μου, ενώ οι φτωχολογιά καλή καρδιά και τον Καζαντζίδη…
Αει χάσου, λοιπόν, ρε κύριε Αντωνάκη μας…
Δημοσίευση σχολίου