Βούϊξε ο τόπος και ειδικότερα τα ξένα ΜΜΕ για την "ηχηρή" απουσία των μεγάλων ονομάτων της ευρωπαϊκής και ξένης πολιτικής σκηνής από τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου Ακρόπολης. Η απουσία αυτή σχετίζεται άμεσα με την ανικανότητα της κυβέρνησης Καραμανλή να οικοδομήσει "προσωπικές" διεθνείς σχέσεις και να θεμελιώσει μία αποτελεσματική εξωτερική πολιτική: αντίθετα, θυμόμαστε όλοι την εποχή που η Μελίνα έφερνε (ακόμη και για καφέ!) τον Ζάκ Λάνγκ στην Αθήνα ή την εποχή που ο Ανδρέας εν μία νυκτί μάζευε στην Ελούντα της Κρήτης τα ιερά "τέρατα" της δεκαετίας του '80, τους Προέδρους της Γαλλίας και της Λιβύης, τον Μιτεράν και τον Καντάφι, για να συνάψουν ειρήνη στο σπαρασσόμενο τότε Τσάντ!
Η φωτογραφία από το papandreou.gr
Μπορούμε να φανταστούμε και μία άλλη εικόνα: σκεφτείτε πόσα μεγάλα και σημαντικά ονόματα της διεθνούς σκηνής, χρήσιμα για τη διεθνή προβολή των ελληνικών αιτημάτων, θα μάζευε στην Αθήνα για τα εγκαίνια ΑΝ ήταν ο Γιώργος πρωθυπουργός! Δύο φορές κατόρθωσε και συγκέντρωσε στην Αθήνα όλους τους ηγέτες των σοσιαλιστικών κομμάτων της υφηλίου, 2 συνεχόμενες φορές εξελέγη Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, συνάντησε στη Χιλή τον νεοεκλεγέντα Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάϊντεν, πολύ πριν ο άχρηστος Καραμανλής δει για 5' λεπτά και χωρίς καμία ατζέντα και προετοιμασία τον Πρόεδρο Ομπάμα, εκλήθη από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Κίνας, Χού Ζιντάο, ενώ βρισκόταν στην Κίνα, είναι προσωπικοί του φίλοι προσωπικότητες όπως ο (υιός) Γκαλμπρέϊθ, η Μπασελέ (πρόεδρος της Χιλής), ο Θαπατέρο (πρωθυπουργός της Ισπανίας), ο Λούλα (Πρόεδρος της Βραζιλίας) και άλλοι.
Το ξαναείπαμε: το κόστος της διακυβέρνησης Καραμανλή για τη χώρα μας θα αποδειχθεί δυσβάσταχτο και καταστροφικό στα επόμενα χρόνια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου