Topkapi, the movie… •Μαρτίου 2, 2009 •
‘Οπως αναφέρει στην εφημερίδα ο γνωστός κριτικός Παναγιώτης Τιμογιαννάκης:
“H ταινία ανήκε στο «πακέτο» του συμβολαίου που τους έκανε η εταιρία United Artists, όταν της πούλησαν τα δικαιώματα του «Ποτέ την Κυριακή» για παγκόσμια εκμετάλλευση. Το «πακέτο» περιλάμβανε ταινίες αμερικανικής παραγωγής με έδρα το Παρίσι και με ευρωπαϊκό ενδιαφέρον. Το «Topkapi» γυρίστηκε μετά τη «Φαίδρα» κι ήταν και η πρώτη έγχρωμη συνεργασία του «Τζούλι» με τη Μελίνα. Είναι πλέον το δίδυμό τους εξαιρετικά δυνατό, η Μελίνα έχει καθιερωθεί ως διεθνής σταρ και το «Topkapi» κάνει ένα συνδυασμό πολύ ενδιαφέροντα. Είναι περισσότερο… Ντασσέν στο ξεκίνημά του και γίνεται Μελίνα καθ’ οδόν. Τι εννοώ; Το έργο βασίζεται σε αστυνομικό μυθιστόρημα το οποίο περιγράφει την οργάνωση και διαδικασία μιας ληστείας. Ο Ντασσέν έχει πίσω του ένα «Ριφιφί» και του ζητούν κάτι ανάλογο. Τότε υπήρχε μεγαλύτερη αξιοπρέπεια στα στούντιο και από μια επιτυχία ζητούσαν κάτι ανάλογο κι όχι ένα sequel, όπως γίνεται στις μέρες μας. Ενα «Topkapi» κι όχι ένα «Ριφιφί Νο2».
Η αλήθεια είναι ότι ρόλος για τη Μελίνα στο αρχικό σχέδιο δεν υπήρχε. Κι αν υπήρχε δεν ήταν σπουδαίος. Ο «Τζούλι», όμως, το φρόντισε και της έδωσε ώθηση ως αρχηγού της συμμορίας που μαζί με τον πρώην εραστή της βάζουν μπροστά το μεγάλο κόλπο. Συνεργάζονται με … εξπέρ των διαρρήξεων και των ληστειών, οργανώνονται σαν ελβετικό ρολόι και ξεκινούν για την Καβάλα, όπου εκεί θα προσλάβουν ένα φουκαρά απατεωνίσκο να τους οδηγήσει το αυτοκίνητο με τα σύνεργα μέχρι την Κωνσταντινούπολη κι εκείνοι θα το παραλάβουν όταν φτάσουν. Ομως, στα ελληνοτουρκικά σύνορα ο ανθρωπάκος συλλαμβάνεται. Και οι Τούρκοι της Δίωξης τον κάνουν σπιούνο τους για να συλλάβουν τη συμμορία, για την οποία νομίζουν αρχικά πως πρόκειται για τρομοκρατική οργάνωση. Ο Ντασσέν οργάνωσε εξαιρετικά την παραγωγή. Δίπλα στη Μελίνα έβαλε δύο διακεκριμένους εκείνης της περιόδου, που μόλις είχαν να παινεύονται για τα Οσκαρ τους. Τον Μαξιμίλιαν Σελ, διανοούμενο, πολιτικοποιημένο και γόη, με φρέσκο το Οσκαρ από τη «Δίκη της Νιρεμβέργης», και τον Πίτερ Ουστίνοφ, οσκαρούχο από τον «Σπάρτακο» τη χρονιά που ήταν οι δικοί μας υποψήφιοι με το «Ποτέ την Κυριακή». Τώρα πλέον είχαν καλές παραγωγές και μπορούσαν να πληρώνουν ονόματα.
Στους β’ ρόλους συμπλήρωσαν τη διανομή με τον Ρόμπερτ Μόρλεϊ, τον εξαιρετικό Ακίμ Ταμίροφ και δεν άφησαν και παραπονεμένα τα φιλαράκια τους: Τίτος Βανδής, των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, και Δέσπω Διαμαντίδου ως ταλαίπωρη ξεπεσμένη πόρνη της Καβάλας. Ο Ντασσέν έδωσε στο φιλμ αέρα κοσμοπολίτικης αστυνομικής κομεντί και με την παρουσία της Μελίνας επιχείρησε να συνδυάσει το «Ριφιφί» με το «Ποτέ την Κυριακή». Με την έγχρωμη φωτογραφία του Ανρί Αλεκάν κινηματογράφησε σχεδόν μυθικά την Κωνσταντινούπολη, η επανασύνδεση με τον Μάνο Χατζιδάκι έδωσε ένα πανέμορφο ιλαρό μουσικό θέμα, το «Αστρο της Ανατολής», αλλά κι ένα μοναδικό ταξίμι για τη σκηνή της εισόδου στην Κωνσταντινούπολη όπου φαίνονται όλες οι πολιτικές καταβολές του Ντασσέν και η γοητεία του κινηματογραφιστή. Η Ντένη Βαχλιώτη ανέλαβε να κάνει τη Μελίνα να φαίνεται σαν απόλυτη πρωταγωνίστρια, διεθνής σταρ, Χόλιγουντ, σε ένα έργο όπου είχε διαρκή παρουσία, αλλά όχι κι ανάλογο ρόλο με της Ιλια του «Ποτέ την Κυριακή». Για πρώτη φορά, μάλιστα, θα την έντυνε σε έγχρωμη ταινία. Την έντυσε με πρότυπο τις τυχοδιώκτριες που κυκλοφορούσαν στα μεγάλα ξενοδοχεία της Ευρώπης.
Η σκηνή της ληστείας του μουσείου είναι σκηνή ανθολογίας και την έχουν μιμηθεί σε άπειρες ταινίες. Το φιλμ γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία και ο Πίτερ Ουστίνοφ για το ρόλο του απατεωνίσκου της Καβάλας κέρδισε ένα δεύτερο Οσκαρ. Η δε Μελίνα άρεσε εξαιρετικά στην Ιταλία, σε τούτο το φιλμ, και την τίμησαν οι Ιταλοί με το «David di Donatello», το ιταλικό Οσκαρ“.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου