Τα χάλια ενός υπουργείου...

Η κυβέρνηση των άχρηστων της ΝΔ τα έκανε παντού θάλασσα, αυτό είναι μία πραγματικότητα. Εκείνο, όμως, το Υπουργείο, το οποίο κυριολεκτικώς καταβαράθρωσαν μέχρι ... πλήρους ανυποληψίας είναι το Υπουργείο Πολιτισμού, που επί Ανδρέα Παπανδρέου, με την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη αλλά και μετά το 1993 με τον Θάνο Μικρούτσικο, γνώρισε μεγάλες δόξες (από το 1981 μέχρι το 1996). Τότε το Υπουργείο Πολιτισμού παρήγαγε πολιτική και έργο: ΔΗΠΕΘΕ, Γ.Γ. Νέας Γενιάς, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, Ελγίνεια, Νέο Μουσείο Ακρόπολης, εισαγωγή θεατρικής παιδείας στα σχολεία.

Ο Γ. Κρόγιας μας θύμισε και μία εκπληκτική συνάντηση που οργάνωσε η Μελίνα με 1.000 πνευματικούς ανθρώπους της χώρας, στις 30-1-1984: η μεγαλύτερη σύναξη ανθρώπων της τέχνης, που έγινε ποτέ σ' αυτό τον τόπο (κάτι σαν Εθνική Ελλάδας) για να τους μιλήσει ο Ανδρέας. Και ποιοί δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της μοναδικής Μελίνας: ο Κάρολος Κουν, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γιάννης Τσαρούχης, η Αλέκα Κατσέλη...

Διαβάστε, επ'ευκαιρία, στην "Ελευθεροτυπία" ένα άρθρο της Ν. Κοντράρου-Ρασσιά για την κατάντια του ΥΠΠΟ επί των ημερών της επάρατης ΝΔ:

"Παραλαμβάνει ...το μηδέν: Σε δεινή θέση αφήνει το υπουργείο Πολιτισμού ο πρωθυπουργικός εξάδελφος, Μιχάλης Λιάπης. Διάλυση, οικονομικό χάος, τεράστια χρέη, χωρίς πιστώσεις από το νέο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (ΕΣΠΑ) και σχεδόν άδειο από υπαλλήλους (απολύθηκαν την περασμένη χρονιά 3.500 συμβασιούχοι) θα παραδώσει το υπουργείο στον διάδοχό του, Αντώνη Σαμαρά. Η θητεία του Μ. Λιάπη στον Πολιτισμό χαρακτηρίστηκε από απραξία μέχρι θανάτου. Στους δεκαπεντέμισι μήνες του στο ΥΠΠΟ, φάνηκε πως ασχολήθηκε ελάχιστα με αυτό. Ηταν ο μοναδικός υπουργός Πολιτισμού από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, που δεν έδωσε ούτε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη Τύπου στους διαπιστευμένους συντάκτες του υπουργείου. Ετσι, ουδείς μπορεί με βεβαιότητα να πει αν ο άνθρωπος αυτός είχε κανένα όραμα για τον Πολιτισμό. Βεβαίως, ενάμιση μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του (17/9/2007) είχε να αντιμετωπίσει το σκάνδαλο Ζαχόπουλου. Ο ίδιος για να μην χρεωθεί προσωπικά όσα έρχονταν στο φως καθημερινά, δεν υπερασπίστηκε ούτε τις αυτονόητες επιχορηγήσεις που διετίθεντο παράλληλα με τα κομματικά ρουσφέτια μέσω του Ειδικού Λογαριασμού, όπως ήταν οι χρηματοδοτήσεις Εφορειών Αρχαιοτήτων, τα επιδόματα των εργαζομένων, η μισθοδοσία μιας κατηγορίας συμβασιούχων κ.ά. Κατάργησε τον Ειδικό Λογαριασμό χωρίς να εξασφαλίσει τη συνέχειά του. Αποτέλεσμα; Οι μόνιμοι υπάλληλοι έκλεισαν για δέκα ολόκληρες μέρες την Ακρόπολη παραμονές των εορτών, ενώ την προηγούμενη εβδομάδα μία συμβασιούχος ανέβηκε στη σκαλωσιά του Παρθενώνα από την απόγνωσή της, όταν πληροφορήθηκε παραμονή Πρωτοχρονιάς ότι απολύεται μαζί με άλλους 670 συμβασιούχους. Η απόφαση αυτή χθες προς το παρόν ανεστάλη. Ο Αντώνης Σαμαράς, δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα, μεγαλωμένος με τις ιδεολογικές και πολιτιστικές αρχές της παρέας Νίκου Γκάτσου, Μάνου Χατζιδάκι και Οδυσσέα Ελύτη (ο οποίος του παρείχε δημόσια στήριξη, όταν το 1993 ίδρυσε την Πολιτική Ανοιξη) θα έχει τώρα να αντιμετωπίσει κενά και παραλείψεις που συσσωρεύθηκαν τον τελευταίο καιρό και βύθισαν στην απογοήτευση τον κόσμο της Τέχνης και των γραμμάτων".

Ξεχνά, βεβαίως, η καλή δημοσιογράφος να συμπεριλάβει στο ... νεοδημοκρατικό χάος τις ημέρες και τα έργα, στο ΥΠΠΟ, του αρχι-άχρηστου Καραμανλή και της "μετανοούσας Μαγδαληνής" του (Τατούλης), κατά την πρώτη τετραετία της ΝΔ, όπου, αφού συκοφαντήθηκε αρκούντως το έργο της Μελίνας, μετά άρχισαν οι σκιτζήδες να εγκαινιάζουν τα έργα που εκείνη δρομολόγησε!

Διαβάστε στο ΔΙΚΤΥΟ (εδώ) για το είδος του (αναχρονιστικού) λόγου που (θα) εκφέρει στο ΥΠ.ΠΟ. ο Α. Σαμαράς...