Εχουν τόοοοσο διεστραμμένο μυαλό?

Το σημερινό "Ποντίκι" στο editorial της 2ης σελίδας του σχολιάζει τα πρόσφατα γεγονότα στο Αιγαίο και την προκλητικότητα των Τούρκων, με μία άλλη ματιά, υπό τον εύγλωττο τίτλο: "Απαράδεκτο χθες, συζητήσιμο σήμερα". Τί μας λέει η καλή εφημερίδα? Οτι, ουσιαστικά, η κυβέρνηση των αλητών ετοιμάζεται να "χρησιμοποιήσει" (αν όχι και να προκαλέσει η ίδια...) ένα μίνι πολεμικό επεισόδιο στο Αιγαίο, προκειμένου να επιχειρήσει να συσπειρώσει τους "νοικοκυραίους", όπως το πέτυχε με τις πυρκαγιές του 2007 αλλά όχι και με το χριστουγεννιάτικο πλιάτσικο του κέντρου της Αθήνας! Διαβάστε και αναρωτηθείτε πού μας πάνε:

Στις παρυφές της κυβέρνησης κάποιοι επικίνδυνα ανόητοι θα ’βλεπαν καλοδεχούμενη μια «ελεγχόμενη κρίση» με την Τουρκία στο Αιγαίο. Υποθέτουν ότι κάτι τέτοιο ενδεχομένως θα ευνοούσε... εκλογικά τον Καραμανλή. Ακριβώς το σενάριο αυτό φοβούνται και κάποιοι «καχύποπτοι» στο ΠΑΣΟΚ. Είναι να ανατριχιάζει κανείς με το κατάντημα του πράγματος! Ένα «μίνι πολεμικό επεισόδιο» θα ήταν αποδεκτό ίσως και ευπρόσδεκτο με την προσδοκία κομματικού - εκλογικού οφέλους για την παράταξη! Κι όμως, αντί να κρεμάσουν στο Σύνταγμα «παπαγαλάκια» και «στρατηγικούς εγκεφάλους» ... τέτοιας απίθανης λογικής, η «ιδέα» κυκλοφορεί ως καλοδεχούμενη. Πέρα από τον ασύνορο τυχοδιωκτισμό και την αυταπόδεικτη επικινδυνότητά της, που συνοδεύεται μάλιστα από εξυπνάδες του στιλ «κουμπαράκια είναι Ερντογάν - Καραμανλής, μπορούν να στήσουν έναν σικέ καβγά», τα ερωτήματα είναι εφιαλτικά:

α) Τι βαθμού ηλίθιος είναι κάποιος που πιστεύει ότι στη σημερινή εποχή μπορείς ακίνδυνα να στήσεις «πολεμικό επεισόδιο» με την ευκολία που «στήνεις» ένα παιχνίδι στο στοίχημα ή στον ιππόδρομο;

β) Πόσο νοσηρός είναι ο εγκέφαλος που θα δεχόταν να ρισκάρει η χώρα πολεμική εμπλοκή, εντελώς απρόβλεπτες εξελίξεις, με τα σύγχρονα όπλα, χάριν κομματικού κέρδους;

γ) Ποιος τυχοδιώκτης μπορεί να γίνεται ανεκτός, «ψιθυρίζοντας» τέτοιες θεωρίες;

δ) Πόσο έχουν υποχωρήσει σ’ αυτή τη χώρα τα στοιχειώδη αντανακλαστικά λογικής, σοβαρότητας και υπευθυνότητας ώστε να τολμά ο οποιοσδήποτε να αρθρώνει τέτοιες αποτρόπαιες ανοησίες;

ε) Τι άλλο είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε, όταν η «φιλολογία» φτάνει και στην αντίληψη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία θορυβείται – δικαίως – άρα την εκλαμβάνει ως σοβαρή πιθανότητα;

Είναι ολοφάνερο ότι τα τελευταία χρόνια, ως κοινωνία, πολιτεία, κράτος και πολιτική ηγεσία, έχουμε κατεβάσει τόσο τον πήχυ των προσδοκιών, των απαιτήσεων και του αυτοσεβασμού, που είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε, να συζητήσουμε και να... αναλύσουμε τα πιο απίθανα, επικίνδυνα ή προσβλητικά σενάρια ή πραγματικότητες.

Αυτό που χτες ούτε που θα τολμούσε να αρθρωθεί, σήμερα γίνεται άνετα σενάριο και αντικείμενο συζήτησης. Και αυτό συμβαίνει σε όλη την κλίμακα της καθημερινότητας. Στη δουλειά, στο σχολείο, στο νοσοκομείο, στις οικονομικές δοσοληψίες, στα ατομικά δικαιώματα, στις συναλλαγές με το κράτος, ακόμα και στα εθνικά θέματα.

Ε, λοιπόν, το επόμενο στάδιο θα είναι να γίνει και ζοφερή πραγματικότητα.