Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

ΚΚΕ: "κακώς πέθανε ο Στάλιν" ή, αλλιώς, τρία πουλάκια κάθονταν...


Σε όσους αφελείς εξακολουθούν να θεωρούν δημοκρατικό κόμμα το ΣΗΜΕΡΙΝΟ Κ.Κ.Ε., και μάλιστα να το ψηφίζουν ως δήθεν ... "αξιόπιστη" λύση για τα αδιέξοδα του δικομματισμού, αφιερώνω το κείμενο με τον βαρύγδουπο τίτλο: «Κείμενο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό», που δημοσιεύει σήμερα το "Βήμα" (βλ. εδώ) και θα συζητηθεί στο 18ο Συνέδριο του ψευδεπίγραφου "Κόμματος του Λαού" (18-22 Φεβρουαρίου 2009 - τί θα συζητηθεί δηλαδή, όπως πάντα θα επιβληθεί εκ των άνω!).

Οπως θα διαπιστώσετε, οι ΦΩΣΤΗΡΕΣ του Περισσού ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΔΕΝ ΠΗΡΑΝ ΧΑΜΠΑΡΙ τί συνέβη με την πτώση του "υπαρκτού σοσιαλισμού" στις χώρες όπου αυτός ατυχώς εφαρμόσθηκε, αλλά ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ οι Κυρκοφλωράκηδες με τις Παπαρήγες συνεχίζουν τον στρουθοκαμηλισμό και διατείνονται ότι ... ερμήνευσαν το φαινόμενο, δικαιολογώντας και αποκρύβοντας φτώχεια, εξαθλίωση, κομματικές νομενκλατούρες, εγκλήματα, σφαγές και βασανιστήρια (και να μην αρχίσει κανείς τα γνωστά ότι υπήρχε πρόνοια, υγεία κλπ - δεκτά όλα, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μιλάμε γι'αυτά).


Η ερμηνεία του ΚΚΕ για την ήττα του πανίσχυρου ΚΚΣΕ είναι ότι «από μια περίοδο και μετά, σταδιακά, το κόμμα έχασε τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του και έτσι έγινε δυνατό να κυριαρχήσουν οι αντεπαναστατικές δυνάμεις στο κόμμα και στην εξουσία τη δεκαετία του 1980». Αυτή είναι η αφετηρία που προσεγγίζει την κατάρρευση των καθεστώτων αυτών «ως νίκη της αντεπανάστασης, ως ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ως κοινωνική οπισθοδρόμηση», προβάλλοντας το επιχείρημα πως «δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αυτές οι εξελίξεις υποστηρίχθηκαν από τη διεθνή αντίδραση, ότι η σοσιαλιστική οικοδόμηση, ιδιαίτερα επί Στάλιν, συγκεντρώνει τα ιδεολογικά και πολιτικά πυρά του διεθνούς ιμπεριαλισμού».

Οι απόψεις του σημερινού ΚΚΕ συνεχίζουν να είναι καθαρά ΣΤΑΛΙΝΙΚΕΣ, αφού για τα εγκλήματα του Στάλιν (στα οποία και η εξόντωση χιλιάδων ομογενών!), ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ. Αναφέρει το ρεπορτάζ του Λ.Σταυρόπουλου:

Για τις μαζικές εκκαθαρίσεις της δεκαετίας του '30 δεν γίνεται λόγος στο κείμενο, ενώ όσον αφορά τις περιβόητες δίκες της Μόσχας (1936-1938) που οδήγησαν στην εξόντωση των αντιπάλων του Στάλιν ουσιαστικά υιοθετούνται. Για τον Λέοντα Τρότσκι (σ.σ.: επιφανής επαναστάτης μπολσεβίκος και θεωρητικός του μαρξισμού, ο οποίος μετά τον θάνατο του Λένιν το 1924 ήλθε σε σύγκρουση με τον Στάλιν και εξορίστηκε από τη Σοβιετική Ρωσία, για να δολοφονηθεί το 1940 στο Μεξικό) επισημαίνεται ότι «θεωρούσε αδύνατη την επικράτηση του σοσιαλισμού στη Ρωσία, την οποία εξαρτούσε αποκλειστικά από τη νίκη της επανάστασης σε ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της Δυτικής Ευρώπης» και ότι «με την πλευρά των τροτσκιστών συντάχθηκε και η λεγόμενη "νέα αντιπολίτευση" με επικεφαλής τους Ζηνόβιεφ και Κάμενεφ» (σ.σ.: στελέχη της μπολσεβικικής φρουράς που συντάχθηκαν με τον Τρότσκι και ακολούθως εξοντώθηκαν ως «συνωμότες» και «πράκτορες»). «Η αντιπαράθεση με τις απόψεις του Τρότσκι απασχόλησαν μια σειρά συνέδρια του ΚΚ μπολσεβίκων της ΕΣΣΔ. Ολα τα συνέδρια απέρριψαν αυτές τις θέσεις και τελικά οι Τρότσκι, Ζηνόβιεφ και Κάμενεφ και οι οπαδοί τους διαγράφηκαν από το ΚΚ», αρκείται να επισημάνει ο Περισσός. Οσον αφορά τον Μπουχάριν, ένα από τα θύματα επίσης του Στάλιν και από τους θεωρούμενους τότε κορυφαίους θεωρητικούς οικονομολόγους της μπολσεβικικής φρουράς, αναφέρεται στο κείμενο ότι η τάση που εκπροσωπούσε στην ηγεσία του ΚΚ χαρακτηρίστηκε «"δεξιά παρέκκλιση" και είχε εκφραστεί ήδη από το 1925».

Απ'ό,τι καταλαβαίνετε, το συμπέρασμα από την όλη αυτή ... εμβριθή πολιτική-ιστορική "ανάλυση" των εγκεφάλων του ΚΚΕ είναι ότι ... κακώς πέθανε ο Στάλιν και ότι, ΑΝ ζούσε (αιώνια?), τώρα θα επικρατούσε ο κομμουνισμός! Κι ύστερα παραπονιούνται γιατί φύγανε τα καλύτερα στελέχη τους και μετανάστευσαν σε άλλα κόμματα!

Στην κυρία Παπαρήγα και τους ανεγκέφαλους συντρόφους της, όλα επαγγελματικά και καλοπληρωμένα στελέχη του Κόμματος, που δεν διαπίστωσαν καμμία αγανάκτηση του πεινασμένου και φυλακισμένου κόσμου των πρώην κομμουνιστικών καθεστώτων, ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ την παραπάνω φωτογραφία που τράβηξα μπροστά στο Μουσείο της Πράγας και δείχνει την κάνη ενός εκ των σοβιετικών τεθωρακισμένων που κατέπνιξαν την "Ανοιξη της Πράγας" το 1968, όταν ο Alexander Dubček επιχείρησε να εκδημοκρατίσει το άθλιο καθεστώς (στην Πράγα υπήρχε έκθεση αυτήν την περίοδο με τα γεγονότα της περιόδου εκείνης, από όπου και η 2η αφίσα).

5 σχόλια:

tzonakos είπε...

Γραφικοί, με λίγα λόγια και καλά, γραφικοί και στον κόσμο τους οι ΚΚέδες.
Εχουν αργήσει πολυ να πάνε μπροστά, θέλοντας να μείνουν πίσω δήθεν λόγω αρχών και "ιδεολογίας".
Φαντάσου οτι χρησιμοποιούν την ίδια γλώσσα εδω και δεκαετίες, μια γλώσσα που απευθύνεται σίγουρα όχι σε ανθρώπους του 2008.

Ανώνυμος είπε...

Ναι, κακώς πέθανε, ως θεός δεν δικαιούτο κάτι τέτοιο! Έπρεπε να μείνει ακόμα 3-4 δεκαετίες, με όλη τη λαμπρή ηγεσία του κομμουνισμού, για να σταθεροποιήσει το λαμπρό σύστημα διοίκησης και ελέγχου που λειτουργούσε στις ανατολικές χώρες. Καλά, θα είχαν αποδεκατιστεί οι πληθυσμοί τους, αλλά η κοινωνική πρόοδος απαιτεί θυσίες (των άλλων).

Δεν βλέπετε πώς τα κατάφερε η Καθολική εκκλησία που μεσουρανεί (και έχει άπειρο χρήμα); Σκότωσε, έσφαξε, έκλεψε όπου και όποτε μπορούσε και έτσι έπεισε τους αιώνιους σκεπτικιστές για το δίκιο της. Κάπως έτσι θα είχε κάνει και ο Στάλιν αλλά μας τελείωσε πρόωρα...

Στέλιος είπε...

Μα είναι εκπληκτικό το ΠΩΣ κατορθώνουν να γελοιοποιούν την ιστορία, δεν διδάχτηκαν τίποτε.

Ανώνυμος είπε...

Δεν σου λύνεται έτσι η απορία, πως το ποσοστό τους πλέον θα μειώνεται ανάλογα με τη θνησιμότητα των ψηφοφόρων του; Πόσο θα πάει ακόμη; 10-20 χρόνια; Μετά τέλος.

anarxaszante είπε...

Σεπτέμβρη 1974 - 3 Σεπτέμβρη 2008...
η διακήρυξη που εκδικείται!.


Σημαντικές επισημάνσεις θα γίνουν κι αυτή την επέτειο της διακήρυξης που άλλαξε την Ελλάδα.Θα δοθούν πολλές ερμηνείες και εξηγήσεις.
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ περιλαμβάνει, πλέον, στους κόλπους του «πρωτοκλασάτα» στελέχη, που στην μεγάλη πλειοψηφία τους μισούν κι είναι πολέμιοι της 3ης του Σεπτέμβρη, αδιαφορούν, στο πνεύμα της “νέας εποχής” έχουν ως όραμα τον Barack Hussein Obama, δεν γνωρίζουν – και δεν θέλουν να γνωρίζουν – την ιστορία της γέννησης-ίδρυσης-γιγάντωσης του κινήματος.Θα επανέλθουμε, αλλά για την ώρα επισημαίνουμε: όλοι τους δεν λαμβάνουν υπόψη τους ότι η 3η του Σεπτέμβρη δεν προήλθε από παρθενογένεση, ή επειδή την εμπνεύστηκε ο μεγάλος ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου.
Κάποιοι θέλουν να ξεχνούν το ΠΑΚ! Κι οι περισσότεροι απ’ αυτούς, εκείνες τις δύσκολες ώρες, ήταν σε άλλα πολιτικά «στρατόπεδα», που η δεξιά φάνταζε ως υπέροχο όραμα και δεν είχαν ΚΑΜΙΑ σχέση με την αριστερά…
Όμως, η μνήμη δεν αρχειοθετείται!
Για την ιστορική μνήμη:"Π.Α.Κ. - Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα.
Αγνωστα ντοκουμέντα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα (1968-1974)"(http://www.nikosklitsikas.gr/pak.html)