Διότι στο σημερινό του σχόλιο, στη στήλη "Γνώμες-Εμπιστευτικά" των "Νέων", με τίτλο "Να πουν ένα ΟΧΙ", λέει ό,τι ακριβώς υποστηρίζω κι εγώ και κάθε λογικός πολίτης σε αυτή τη χώρα: ναι, κύριοι της κυβέρνησης, για τον άλφα ή βήτα λόγο (και οπωσδήποτε λόγω της ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ανικανότητας του Καραμανλή, συμπληρώνω εγώ), αναγκαστήκατε να συνομολογήσετε δύο, πέντε, δέκα μέτρα, έστω και αυστηρότατα, για την οικονομία. Οκ! Δεκτό! Και για να ορθοποδήσει η χώρα είναι λογικό να πρέπει να τηρήσουμε το λόγο μας προς τη διεθνή κοινότητα και να τακτοποιήσουμε τα του οίκου μας! ΑΛΛΟ ΑΥΤΟ, όμως, ΚΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΛΛΟ πράγμα η ... "μόδα" των ημερών, δηλαδή το να βγαίνει κάθε λίγο ο Παπακωνσταντίνου ή ο Λοβέρδος (άλλος ένας άνθρωπος του Βενιζέλου που απεδείχθη επικοινωνιακή "φούσκα" και δεν μπορεί να μοιράσει ... δυο γαϊδουριών άχυρα) και να ανακοινώνουν νέες υποχρεώσεις και νέα μέτρα που μας ζητούν οι ξένοι !
Πρέπει να καταλάβει ο πρωθυπουργός ότι η ΑΝΟΧΗ του κόσμου ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ ! Ναι, να τηρήσουμε τα μέτρα και τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε, ώστε να μη γίνουμε πάλι "ρόμπα" στις άλλες χώρες, ΑΛΛΑ από την άλλη να μάθουμε να λέμε και ένα: "κύριοι, ό,τι είπαμε θα τηρηθεί, αλλά ως εδώ και μη παρέκει, δεν θα πεθάνει και ο κόσμος" !!! Αυτό το καθημερινό "κρυφτούλι" ανακοινώσεων ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ, να είμαστε εξηγημένοι !!!
Να και το (πολύ λογικό, είμαι αναγκασμένος να παραδεχτώ...) σχόλιο του:
"ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ τέτοια µέθοδο διακυβέρνησης δεν έχω ξανασυναντήσει. Κάθε τρεις και λίγο βγαίνει ένας υπουργός να µας ενηµερώσει ότι πήρε γράµµα από την «τρόικα» µε το οποίο του ζητάνε να κάνει το ένα ή το άλλο πράγµα. Τελευταίο κρούσµα ο υπουργός Εργασίας, ο οποίος ειδοποιήθηκε (λέει) από τους αρµοδίους να προβεί σε διάφορες πρόσθετες αλλαγές στο Ασφαλιστικό και στο Εργασιακό.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν αυτή η µέθοδος είναι αποτελεσµατική. Ξέρω όµως ότι έχει ένα µεγάλο πρόβληµα: στερείται αξιοπρέπειας. Και µια χώρα (θέλω να ελπίζω και µια κυβέρνηση...) µπορεί να διαπραγµατευτεί τα πάντα εκτός από ένα. Την αξιοπρέπειά της.
ΠΡΟ ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ η κυβέρνηση υπέγραψε ένα µνηµόνιο µε την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο. Σωστά; Σωστά. Το µνηµόνιο έγινε νόµος του κράτους. Ολοι θεωρήσαµε ότι το µνηµόνιο αυτό περιείχε το σύνολο των αναγκαίων δεσµεύσεων που αναλαµβάνει η χώρα προκειµένου να εξασφαλίσει τη χρηµατοδότηση που δεν της προσέφεραν οι αγορές. Αυτές και τίποτε άλλο.
ΕΤΣΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ µας είπε η κυβέρνηση στη Βουλή. Δεν µας είπε όµως ότι η χώρα ετέθη υπό διαρκή κηδεµονία. Κι ούτε µας είπε ότι εφεξής η διακυβέρνηση θα ασκείται δι’ αλληλογραφίας από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον.
ΔΙΟΤΙ ΔΥΟ πράγµατα µπορεί να συµβαίνουν. Είτε η χώρα ανέλαβε συγκεκριµένες δεσµεύσεις, δεσµεύ σεις σκληρές και άδικες αλλά αναγκαίες για να εξασφαλί σει τη χρηµατοδότηση του χρέους της. Αυτές οι δεσµεύ σεις ασφαλώς και πρέπει να υλοποιηθούν _ θα προσθέσω: µε όποιο κόστος...
ΕΙΤΕ Η χώρα ανέλαβε τη γενική δέσµευση να υποτάσσεται στις επιθυµίες της «τρόικας», όποιες κι αν είναι, όποτε εκδηλώνονται κι όποια µορφή παίρνουν. Πράγµα που σηµαίνει ότι κάποιος συναίνεσε να µετατραπεί η Ελλάδα σε µιας µορφής πειραµατόζωο, του οποίου θα δοκιµάζεται διαρκώς η κοινωνική αντοχή.
ΠΟΛΥ ΦΟΒΟΥΜΑΙ ότι σε αυτό το δεύτερο ουδείς έχει συναινέσει. Οτι δεν είναι αυτό που µας είπαν. Οτι δεν είναι αυτό που ψήφισε η Βουλή. Οτι είναι µια διαδικασία βαθύτατα ταπεινωτική που προσβάλλει την εθνική αξιοπρέπεια. Κι ότι αν δεν έχουν µεσολαβήσει τίποτα εξευτελιστικές ρυθµίσεις που συνοµολογήθηκαν εν αγνοία µας, έφτασε η στιγµή να πει η κυβέρνηση ένα «Οχι».
ΑΝ ΜΗ τι άλλο, για να καταλάβουν και οι συνοµιλητές µας πως η χώρα µας έκανε πολλά λάθη κι ότι το αναγνωρίζει εµπράκτως µε τις συγκεκριµένες δεσµεύσεις που έχει αναλάβει έναντι των δανειστών της. Αλλά και ότι η χώρα µας ούτε εξεδήλωσε τη βούληση, ούτε συνοµολόγησε ποτέ τη µετατροπή της σε αποικία. Ο,τι συµφωνήσαµε, ναι. Τα άλλα, αλλού!"...
ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν αυτή η µέθοδος είναι αποτελεσµατική. Ξέρω όµως ότι έχει ένα µεγάλο πρόβληµα: στερείται αξιοπρέπειας. Και µια χώρα (θέλω να ελπίζω και µια κυβέρνηση...) µπορεί να διαπραγµατευτεί τα πάντα εκτός από ένα. Την αξιοπρέπειά της.
ΠΡΟ ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ η κυβέρνηση υπέγραψε ένα µνηµόνιο µε την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο. Σωστά; Σωστά. Το µνηµόνιο έγινε νόµος του κράτους. Ολοι θεωρήσαµε ότι το µνηµόνιο αυτό περιείχε το σύνολο των αναγκαίων δεσµεύσεων που αναλαµβάνει η χώρα προκειµένου να εξασφαλίσει τη χρηµατοδότηση που δεν της προσέφεραν οι αγορές. Αυτές και τίποτε άλλο.
ΕΤΣΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ µας είπε η κυβέρνηση στη Βουλή. Δεν µας είπε όµως ότι η χώρα ετέθη υπό διαρκή κηδεµονία. Κι ούτε µας είπε ότι εφεξής η διακυβέρνηση θα ασκείται δι’ αλληλογραφίας από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον.
ΔΙΟΤΙ ΔΥΟ πράγµατα µπορεί να συµβαίνουν. Είτε η χώρα ανέλαβε συγκεκριµένες δεσµεύσεις, δεσµεύ σεις σκληρές και άδικες αλλά αναγκαίες για να εξασφαλί σει τη χρηµατοδότηση του χρέους της. Αυτές οι δεσµεύ σεις ασφαλώς και πρέπει να υλοποιηθούν _ θα προσθέσω: µε όποιο κόστος...
ΕΙΤΕ Η χώρα ανέλαβε τη γενική δέσµευση να υποτάσσεται στις επιθυµίες της «τρόικας», όποιες κι αν είναι, όποτε εκδηλώνονται κι όποια µορφή παίρνουν. Πράγµα που σηµαίνει ότι κάποιος συναίνεσε να µετατραπεί η Ελλάδα σε µιας µορφής πειραµατόζωο, του οποίου θα δοκιµάζεται διαρκώς η κοινωνική αντοχή.
ΠΟΛΥ ΦΟΒΟΥΜΑΙ ότι σε αυτό το δεύτερο ουδείς έχει συναινέσει. Οτι δεν είναι αυτό που µας είπαν. Οτι δεν είναι αυτό που ψήφισε η Βουλή. Οτι είναι µια διαδικασία βαθύτατα ταπεινωτική που προσβάλλει την εθνική αξιοπρέπεια. Κι ότι αν δεν έχουν µεσολαβήσει τίποτα εξευτελιστικές ρυθµίσεις που συνοµολογήθηκαν εν αγνοία µας, έφτασε η στιγµή να πει η κυβέρνηση ένα «Οχι».
ΑΝ ΜΗ τι άλλο, για να καταλάβουν και οι συνοµιλητές µας πως η χώρα µας έκανε πολλά λάθη κι ότι το αναγνωρίζει εµπράκτως µε τις συγκεκριµένες δεσµεύσεις που έχει αναλάβει έναντι των δανειστών της. Αλλά και ότι η χώρα µας ούτε εξεδήλωσε τη βούληση, ούτε συνοµολόγησε ποτέ τη µετατροπή της σε αποικία. Ο,τι συµφωνήσαµε, ναι. Τα άλλα, αλλού!"...
